De ‘Bauhaus van Goth’ geeft met Silver Shade een toer door de hoogtijdagen van Goth en wave. We passeren de jaren tachtig met synths en drums op Cochita is Lame, merken dat Gothic vermengt met Iggy Pop rock werkt op Soothsayer, gaan via de akoestische gitaar met Dead Can Dance invloeden langs het mooie Time Waits en duiken de jaren zeventig in met glamrock die op het titelnummer sterk doet denken aan David Bowie. Opener Swoon is aanstekelijk en irritant tegelijk. Op de drive van het nummer kun je niet stilzitten maar aangezien ‘Swoon’ wel heel vaak voorbij komt wordt het bijna irritant. Dan klinken het net zo dynamische Hot Roy en Sherpa toch aangenamer in de oren. De bonustrack Let The Flowers Grow met een bijdrage van Boy George is duidelijk niet voor niets een bonustrack. Het komt namelijk niet boven de middelmaat uit. The Artroom Wonder (met niemand minder dan Justin Chancellor van Tool op de bas) en Meaning Of My Life passen overigens ook in de categorie leuk en aardig maar niet meer dan dat. Centraal in dit alles blijft de veelzijdige stem van Peter Murphy fier overeind. Mede daarom zijn Xavier New Boy en Sailmakers Charm uitstekende nummers. Dan kan Peter Murphy met zijn krachtige stem extra excelleren. Silver Shade is een solide bijdrage aan het imposante oeuvre van Peter Murphy.