Dit deathcore album heeft een progressief karakter. Dat blijkt wel uit het feit dat de speelduur van de meeste tracks boven de vijf minuten uitkomt. Aan het hoofd van deze formatie staan Ramón Roest (Xavernah, Epistulum) en Martín Jaramillo (ex-Black Rabbit).
Waar veel moderne deathcore zich soms wat te veel ten buiten gaat aan stemacrobatiek horen we hier gewoon grunt die lekker nat klinkt. Je weet wel, zo eentje waarbij je het speeksel bijna kunt horen bewegen. Ze zijn afkomstig van René Gerbrandij (drummer van Distant, Grind Gang, ex-Ov Ruin), die dus meer in huis heeft dan alleen percussie skills. Die wat directere vocale aanpak geeft de ruimte aan de sterkste kant van de nummers, die van de orkestraties.
De nummers hebben een vrij symfonische opbouw. De blastbeats ratelen als een machinegeweer en de riffs hebben een hoog techdeath-gehalte. Het kan soms wat overweldigend zijn, maar wat gitaarsolo’s zorgen voor een lekker stukje ademruimte. Een blackened randje maakt het allemaal nog wat demonischer. Het overall thema is het survival instinct van de mens. Welnu, als deze mannen deze kwaliteit volhouden, gaan ze het wel overleven in het volle deathcore-circuit.