Ik ben er zelden een liefhebber van als een metalband veel elektronische / dance invloeden gaat toevoegen aan hun nummers. Daarom kan ook dit album rekenen op een lauwe ontvangst. Punten voor originaliteit krijgen deze heren uit Montreal echter wel.
Ze mengen dubstep met screamo / hardcore. Beats, gitaren en geschreeuw dus eigenlijk.
Daarnaast gaan de teksten over seks, drugs en geweld. Op zich typische aspecten van de rock lifestyle EN de dance lifestyle zou je kunnen zeggen. Dus dit zou beide groepen moeten aanspreken? Eh… Nee…
Het is niet geschikt om op te dansen, niet om op te headbangen en zeker niet lekker om rustig naar te luisteren. Soms is iets niet geprobeerd omdat het simpelweg geen goed idee is. Het experiment van Skip The Foreplay valt daar wat mij betreft onder.
Jammer, ik had van een label als Epitaph meer verwacht.