Deze in 2011 opgerichte band bestaat uit Memphis Roarke (zang, bas, piano, synthesizer), Alex Bartnett (gitaar, piano, synthesizer) en Zebulon Jessup (drums, percussie). Geen vast omlijnde stukken, geen gebaande paden. Elke keer dat je denkt te weten welke richting een nummer opgaat, kiest de band een volledig andere kant. Hoofdingrediënten zijn pijn, angst, depressies en meer narigheden. Het is een donker album geworden, maar zeker niet naargeestig. Er wordt creatief met de muziek omgesprongen, vanaf de eerste noot van The Perfect Lie waarmee het album opent. Screaming is na een veelbelovend intro geminimaliseerd tot enkele, slome gitaarakkoorden. In het nummer The Complex gaat het tempo muzikaal wat omhoog, de zangpartijen blijven traag en slepend. Er wordt veel gebruik gemaakt van geprogrammeerde muziek en geluiden, een mooi voorbeeld is Inevitable dat een perfect balans zoekt tussen muzikale en a-muzikale melodie lijnen.
Het hele album omvat slechts zes nummers, met een totale speelduur van minder dan veertig minuten. Een complex maar boeiend album dat zeker een luisterbeurt verdiend.