De rap-metal pionier Stuck Mojo uit Atlanta is onder andere voor veel nu-metal bands van naam een inspiratiebron geweest. Stuck Mojo zelf is met hun debuutalbum Snappin’ Necks uit 1995 en hun derde plaat Rising uit 1998 met periodes ook behoorlijk populair geweest. Ze hebben onder andere veel opgetreden met Machinehead en Slapshot.
De band schijnt ook nog steeds te bestaan, maar heeft in 2016 hun laatste werk uitgebracht en de meeste mensen zullen hen ook kennen uit hun vroege periode. Het debuutalbum is na de oorspronkelijke verschijningsdatum (buiten een speciale uitgave van Knives Out Records, volgens Discogs) nooit heruitgebracht op vinyl. Aangezien ook dit toch wel zo’n beetje een klassieker geworden is, en door veel mensen momenteel weer gezocht wordt op vinyl, heeft Cosmic Key Creations deze heruitgave een kans gegeven. Eerlijk gezegd ben ik zelf pas door de publicatie van de heruitgave, deze muziek weer eens opnieuw gaan beluisteren, en een stuk jeugdsentiment kon zich omvormen tot een herwaardering van deze muziek.
Natuurlijk kon ik destijds ook al, wanneer in de kroeg Snappin’ Necks gedraaid werd, dit omdat het toch lekkere, stevige muziek was, heel goed verhapstukken, maar thuis zou ik het niet snel opzetten. Net als met bijvoorbeeld Rage Against The Machine of zelfs rappende hip-hop bands als Cypress Hill die ik pas jaren na dato veel meer ben gaan waarderen, is dit er ook weer zo’n geval. Vooral een stuk interesse voor de opbouw van songstructuren en arrangementen en de bewondering van enkele baspassages hebben de sympathie voor deze muziek bij mij weer aangewakkerd. Snappin’ Necks was toch niet voor niks zo’n knaller in de vroegere Lowlands edities danstent, de staccato drive van F.O.D. is eigenlijk toch wel heel erg lekker en hoe sommige nummers zo’n stukje keiharde funk of een tegen-ritmische intermezzo kunnen integreren is toch wel vakmanschap. Buiten de vaak opzienbarende bas, kan ook de (solo)gitaar voor enkele heerlijke momenten zorgen, zoals de solo in Who’s The Devil, waar deze schitterend eindigt in een “opstijgende” langaanhoudende noot. Gelukkig zijn er destijds ook al veel mensen geweest die deze muziek direct konden waarderen. Mocht je hiertoe behoren en geen vinyl van dit fijne werkje kunnen draaien, dan is dit je uitgelezen kans. Ook voor luisteraars die zoals ondergetekende, iets later zijn met de waardering van dit gezelschap, is dit de mogelijkheid om dit album toch op vinyl in de kast te hebben.