Heerlijk om als band de studio in te stappen, de geluidsinstallatie op tien te zetten, de gitaren om te hangen en raggen maar. Dat pure rock ‘n roll gevoel geeft het Deense Supercharger op hun derde CD “Broken Hearts And Fallaparts”. Niet altijd even zuiver (vooral zangtechnisch) of gedurfd, maar het raakt wel de kern van rockmuziek. Soms met ‘over de top’ koortjes, zoals bij ‘Yeah, Yeah, Yeah’, maar vaak met voldoende pit en voldoende kleine verassingen. Denk aan het gebruik van mondharmonica, ukelele, kermisgeluiden of – het absolute rock ‘n roll hoogtepunt van dit album – de vrouwenzang bij ‘Suzi The Uzi’. Als dit album meer van dit soort furieuze nummers had gehad dan was deze recensie pas echt enthousiast geweest. Nu hinkt de plaat nog teveel op twee gedachten. Leuk om het horen, maar weinig speciaals om het echt op te waarderen tot superplaat in het genre. Ach, wat maakt het eigenlijk ook uit. Plezier maken kan soms met minder brille en meer van hetzelfde. Zo lang de rock ‘n roll maar centraal staat en daarin slaagt Supercharger meer dan voldoende.