Home Album review The Iron Roses – The Iron Roses

The Iron Roses – The Iron Roses

door Jochem van der Steen
557 views 2 minuten leestijd

Bekend geworden door de hardcore band Boysetsfire vond frontman Nathan Gray nieuwe manieren zich te uiten via een aantal solo albums. Zijn samenwerking met een aantal getalenteerde muzikanten en met name zangeres Becky Fontaine in combinatie met zijn recente coming out als panseksueel en transgender heeft geleid tot deze nieuwe band. De achtergrond daarvan kun je lezen in dit interview.

De feedback in het begin van Screaming For A Change benadrukt nog heel even dat we hier te maken hebben met een punkrock album. Toch horen we daarna invloeden uit ska. Heerlijk om ook even een rauwere schreeuw van Nathan te horen die doet denken aan zijn Boysetsfire tijd. Heel gevarieerd nummer. Op Soldier Of Fortune horen we zelfs wat reggae invloeden terug. Het tempo en de zanglijnen van Hearts Of Fire zijn origineel en doen me wat denken aan The Clash met maatschappijkritische teksten over ‘’the rich get richer’’ die ik zeer kan waarderen. Around & ‘Round klinkt heel catchy en weet te verrassen door een rauwer, bijna dreigender stukje dat weer meer dat Boysetsfire hardcore randje heeft. Het is bijna onmogelijk stilzitten op het springerige Old Guard waar de gang vocals echt zeer enthousiasmerend werken. De ska invloeden zijn op Rebel Soul Sound weer hoog. Hoe heerlijk gemeend klinkt de stem van Nathan op Hit, waar het rauwe randje in zijn soms ook zo fluwelen stem extra opvalt. Het is langzaam skanken geblazen op Justify The Lies. Vooral hier klinken wat boze schreeuwen die aangeven dat, hoewel de nummers soms heel vrolijk kunnen klinken, dit zeker ook een protestalbum is. Raising Hell, Raising Hope laat horen hoe perfect Becky en Nathan op elkaar ingespeeld zijn. Hun samenzang is perfect. Op The Hustle winnen de reggae invloeden het van de ska invloeden. Vreemd eend in de bijt is Revolution Summer waar de band een soort heavier versie brengt van Bryan Adams’ Summer Of 69 inclusief nostalgisch tintje. Waar de andere nummers vooral een politieke en maatschappelijk tintje hebben laat Nathan hier een persoonlijke noot horen en lijkt dit nummer duidelijk te refereren naar zijn coming out.

Het is knap hoe op dit album punkrock, ska, reggae en zelfs hardcore worden gecombineerd in echte liedjes. Het ademt een enorme hoopvolle, positieve attitude uit en durft toch kwaad en kritisch en zijn. Een album dat het hart weet te verwarmen en de oren weet te verwennen.

Kijk ook eens naar