Tom Luchies, muzieknomade vindt het stille geluid

A Silent Sound is het muzikale project van de Rotterdamse muzikant Tom Luchies. We kennen hem ook van Sky Architect en Mayra Orchestra. Het album Compass werd op 17 december 2017, de dertigste verjaardag van Tom, uitgebracht door Freya records. Compass is een semi-autobiografisch en persoonlijk muzikaal document, gebaseerd op de wereldreis die Tom Luchies in 2015 en 2016 maakte. Sterker nog, alle nummers zijn geïnspireerd op de plaatsen die hij en zijn partner bezochten. Daaronder waren Mongolië, China, Vietnam, Thailand, Australië en Nieuw Zeeland. Ik sprak met Tom op de avond kort nadat de eerste winterstorm van 2018 was gaan liggen. Hoofdzakelijk over het indrukwekkende album Compass, maar ook Sky Architect en Mayra Orchestra kwamen ter sprake.
Tom, wil je jezelf eens introduceren aan de lezers en bezoekers van Rockportaal.
Ik ben op 17 december 1987 geboren in Zwolle. Ik ben verhuisd naar Rotterdam om te gaan studeren  aan de Pop Academie van het Conservatorium. Dat deed ik omdat daar een aantal docenten waren die daar projectmatig les gaven.
In Zwolle had ik les van Jos Durkstra. Hij heeft mij eigenlijk muzikaal ontwikkeld. Hij liet mij onder andere Paco Pena horen. Daarnaast liet hij me ook voor het eerst naar progressieve rock luisteren. Dat was het album Meet The Flower Kings van The Flower Kings. Dat was dus gelijk een live cd/dvd van tweeëneenhalf uur. Ik vond dat helemaal te gek. Al die obscure geluiden en beelden. Dat vind ik nog steeds met afstand het beste album van The Flower Kings. Dan hebben we het over 2005, toen was ik 18 jaar. Het album was al een paar jaar uit toen.
Maar hij nam mij ook mee in de wereld van Van Der Graaf Generator en Camel. Dat was dus de perfecte scholing. Toen kwam ik in Rotterdam waar de docenten vonden dat je bepaalde dingen moet kunnen. Puur gericht op de techniek maar ook alles over toonladders. Ik wilde wel bepaalde dingen leren en daarvan uit muziek maken. Maar ik wilde mij ook creatief ontwikkelen. Uiteindelijk heb ik het Conservatorium in vier jaar afgerond.
Kan je vertellen hoe en wanneer A Silent Sound is ontstaan.
Dat was begin 2015. Toen heb ik met onder andere Christiaan Bruin de eerste nummers opgenomen. Dat waren nummers die ik vanaf 2006 had geschreven. Ik had in allerlei bandjes gespeeld en veel gedaan, maar dat was het moment dat ik muziek van mijzelf kon opnemen. Wellicht heeft dit er altijd al bij mij ingezeten.
Wanneer maakte jij je wereldreis? En wat was er eerder, de wereldreis of A Silent Sound?
Tsja, dat is een goede vraag. Wanneer je kijkt naar de nummers op Compass dan kan je zeggen dat A Silent Sound gedurende die reis is ontstaan. Wij zijn vertrokken in september 2015 en waren december 2016 weer terug. Dus totaal 15 maanden.
Compass is dus een zeer persoonlijk album?
Het is een onwijs persoonlijk album. Eigenlijk is dit het verhaal van mijn reis, vanuit het perspectief van iemand anders. Een fictieve persoon. Het is niet autobiografisch, maar het meeste is mij wel zelf overkomen. Het is zelfs zo persoonlijk dat wanneer ik en mijn vriendin er naar luisteren we weer op reis zijn. Maar het is ook persoonlijk omdat ik alles zelf heb gedaan.
De ideeën en flarden zijn in alle landen ontstaan. Ik had geen gitaar meegenomen. Die heb ik na twee maanden in Thailand gekocht. Vanaf dat moment ben ik alles gaan uitwerken. Aan de hand van de plaatsen waar we waren, de mensen die we ontmoetten en wat we meemaakten, roken en proefden. Zo is de inspiratie ontstaan. En dat heb ik in de twaalf nummers verwerkt.
Lake Okaru is een van de instrumentale nummers. Ik hoor daar etnische invloeden. Waar ligt dit meer en waardoor werd je geïnspireerd?
Dit meer ligt in Nieuw Zeeland. Het is overigens een heel klein meertje op het noordelijke eiland. Je kunt er in een half uur omheen lopen. Dus zeg maar het formaat van een Nederlands meer. We reisden daar met een camper en stonden op natuurparken. Ook aan dat meer. Iedere ochtend gooiden we de camper open en scheen de zon, want het was daar zomer. Ik ging toen een kwartiertje het meer in. Heerlijk relaxed. Daarna ging ik terug naar de camper en had mijn vriendin al koffie gemaakt. Dan zit je daar en laat je alles op je inwerken. Dan pakte ik mijn gitaar en ging spelen.
Het nummer heeft ook een puls, dat is een soort van beweging. Nieuw Zeeland was voor ons ook erg bewogen, zowel fysiek als mentaal. Ik denk dat dit nummer een afspiegeling is van mijn geestelijke ontwikkeling. Mijn bewustzijn. Het nummer geeft voor mij ook het ritme van het leven weer. Het kabbelt voort en gaat almaar door, zonder dat je daar wat aan doet. Het leven waarin je van alles meemaakt.
Op het album staan drie nummers over steden die je hebt bezocht, genaamd City One, City Two en City Three. Naast steden gaan nummers ook over een meer en een eiland. Heb je er bewust voor gekozen om die steden en plekken niet te benoemen?
Daar heb ik bewust voor gekozen. Wanneer ik een van die nummers bijvoorbeeld Beijing had genoemd dan zou de luisteraar daar gelijk een beeld bij kunnen hebben of bevooroordeeld (in de positieve betekenis van het woord) kunnen zijn. Ik wil muziek de invulling laten doen. Het verhaal gaat over iemand die met zijn vader op een andere plek moet gaan wonen. Die vader overlijdt en heeft als laatste wens dat zijn zoon moet gaan reizen en ook naar die plek moet reizen waar hij geboren is. Dat is een plek aan de andere kant van de (fictieve) wereld.
Zelf woont de hoofdpersoon op een boerderij op het platteland. Gedurende zijn reis komt hij ook in allerlei steden. Daar maakt hij van alles mee en doet daar indrukken op. Elke stad heeft dus zijn eigen gevoel. Het gevoel van wanneer je in bijvoorbeeld Stockholm bent is anders dan wanneer je in Amsterdam bent. De drie ‘City’ nummers zijn niet in een stad geschreven of op een specifieke stad gebaseerd. En dat geldt ook voor de andere plekken waar ik geweest ben. Het gaat meer over de reis die de persoon maakt.
Het nummer On The Ground heeft een intrigerende en filosofische tekst? Over wie of wat gaat dit nummer? En waar was je toen?
In deze fase van het verhaal is de hoofdpersoon de weg kwijt. Zowel letterlijk als figuurlijk. Hij heeft zoveel meegemaakt dat hij bewusteloos is geraakt en ergens op de grond wakker wordt. Hij krijgt een visioen van zijn moeder die hij nooit gekend heeft. Die moeder zegt hem om door te gaan, omdat zijn vader dat wilde. Ik heb de tekst dus niet bewust filosofisch gemaakt, maar laat het aan de invulling van de luisteraar over. Wanneer ik dit nummer beluister waan ik me in Thailand, omdat het nummer daar geschreven is. Maar wanneer jij het beluistert zal je niet Thailand voor je zien, maar wel een associatie hebben met de muziek. En juist de associatie is zo belangrijk in dit verhaal.
[Ik vertel Tom wat het beluisteren van het album met mij doet, met name de associatie, HR].
Dat vind ik heel interessant om te horen. Ik werk nu voor Giraffe Coffee Roasters. Daar houd ik mij bezig met het samenstellen van koffie blends, met smaken dus. Ieders smaak is anders omdat ieder persoon anders is. Dat bevestigd voor mij dat het er niet om gaat wat ik er mee bedoel, maar welk gevoel de ander er bij krijgt. Dat is bijvoorbeeld ook wat ik voel bij de albums van The Dear Hunter. Die hebben een reeks albums met een verhaal. Dat verhaal wil ik niet weten, omdat ik er mijn eigen verhaal mee wil voorstellen. Ik ben dus erg blij dat dit ook met Compass gelukt is.
De nummers op Compass gaan niet alleen over plaatsen, maar ook over gevoelens. Love Song is toch voor je vriendin geschreven?
Ja dat klopt. Wanneer je samen meer dan een jaar op reis bent en je houdt dat vol, dan zit dat wel goed. Deels is het ook autobiografisch. Maar je kunt het ook opvatten als een deel van het verhaal. Dat het personage iemand tegenkomt. Waar of onder welke omstandigheden dat ook is. Verder houd ik dat helemaal in het midden.
Heb je plannen voor een vervolg op Compass?
Ik weet zeker dat er een vervolg komt. Of dat een vervolg op dit verhaal wordt weet ik niet, maar er komt zeker iets in het verlengde ervan. Ik ben al weer aan het schrijven. Ook dat breng ik uit als A Silent Sound.
Ik wil het ook met je hebben over Sky Architect. Kan je in het kort vertellen wanneer en hoe deze band is ontstaan?
Dat moet ergens in 2008 zijn geweest op het Conservatorium. Ik heb daar de jongens van Sky Architect ontmoet. Christiaan Bruin had toen samen met Rik van Honk en Wabe Wieringa al een soort van trio. Zij zochten toen nog een basgitarist en gitarist die ook kon zingen. Ik had zelf nog nooit voor publiek gezongen, maar wilde dat best proberen. Het bleek dat ze al bezig waren met de opnames van een cd. Ik heb daar nog wat gitaarpartijen overheen gespeeld. Ook de teksten waren er al klaar. En die moesten alleen nog ingezongen worden (zegt Tom lachend, HR). Uiteindelijk is dat ons eerste album Excavations Of The Mind geworden (in 2010 verschenen, HR).
Eind 2017 verscheen het vierde Sky Architect-album Nomad. Na vier jaar stilte. Waarom duurde dat zo lang? En heeft de albumtitel iets te maken met je wereldreis?
Deze vier jaar stilte had ook te maken met mijn wereldreis. We wilden het album niet uitbrengen in de periode dat ik weg was. Dat had ook te maken met de promotionele optredens die we wilden doen. We wilden ook 100% tevreden zijn met het resultaat en er ook de tijd voor nemen. Dat heeft alles bij elkaar uiteindelijk vier jaar geduurd. Mijn gitaarpartijen en de vocalen heb ik ingespeeld vlak voordat ik in 2015 vertrok.
Er kwam ook bij kijken dat we allemaal bezig waren met andere dingen, zowel persoonlijk als zakelijk. Maar ook muzikaal met andere projecten.
Er is inderdaad een verbinding tussen A Silent Sound en Nomad. Je moet weten dat enkele nummers geschreven zijn in de tijd dat ik ook met A Silent Sound bezig was en mij aan het voorbereiden was op de reis. Eigenlijk voelden wij ons die periode allemaal een soort van nomade.
Ik kan mij herinneren dat jullie je bij vorige albums een tijdje terugtrokken in de bossen. Hoe is dat met Nomad gegaan?
Dat is nu anders gegaan. Het was veel lastiger om bij elkaar te komen omdat we verder van elkaar woonden. Voor het album A Billion Years Of Solitude uit 2012 hebben we inderdaad een aantal weken in Zweden gebivakkeerd. Dat album hebben we daar helemaal geschreven. Nomad hebben we meer verspreid geschreven en opgenomen. Dat is wel het grote verschil. In de tijd van de vorige drie albums waren we nog jong en ongebonden. We konden ook alle kanten op en waren flexibel.
Wat zijn de plannen met Sky Architect?
We zijn nu aan het onderzoeken of we met Sky Architect ook op afstand van elkaar en op verschillende tijden kunnen componeren en nummers schrijven. Het zou zo maar weer vier jaar kunnen duren voordat een album verschijnt. Het heeft ook te maken met het feit dat ik en mijn vriendin naar Nieuw Zeeland vertrekken om te kijken of we daar een nieuw bestaan kunnen opbouwen. Maar we willen niet stoppen met Sky Architect.
Last but not least: Mayra Orchestra. Ik ken die persoonlijk wat minder. Wil je eens vertellen wat Mayra Orchestra is? Een band of een orkest?
Mayra Orchestra is een band die uit zeven personen bestaat, waaronder ik. Maar ook Rik van Honk en Christiaan Bruin zitten er in. We kunnen de band op verschillende manieren inzetten. Naar gelang en mogelijkheden van de zaal waar we optreden kunnen we de groep uitbreiden met extra muzikanten uit ons netwerk, maar ook met circusartiesten. Het mooie van Mayra Orchestra is dat iedereen er andere instrumenten bij speelt. Dat maakt het ook dynamisch. Je kunt het enigszins vergelijken met Cirque du Soleil.
Je bent net als Christiaan Bruin een muzikant die actief is met meerdere projecten. Wat is je drijfveer of zijn je drijfveren?
Soms ben ik onrustig van binnen en dan heb ik de drang om liedjes te schrijven. Tegelijkertijd wordt ik daar ook rustig van. Het is voor mij ook de tegenhanger van mijn werk. Ik heb nog geprobeerd om beroepsmatig met muziek bezig te zijn, maar dat vond ik financieel gezien te moeilijk. Ik ben er nu achter dat ik de afwisseling nodig heb tussen werk en muziek. Zo ben ik het beste in balans. Maar om terug te komen op je vraag, mijn drijfveer is muziek maken.
Wat heb jij met Zweden en The Dear Hunter?
Heel veel! Ik heb drie maanden in Zweden gewoond en kom er nog erg graag. Ik ging er vroeger met vakantie heen. Mijn vader is ook gek van Zweden en heeft daar een huisje op het platteland. De weidsheid, de ruimte en vrijheid van het land en de mensen spreken mij erg aan. Maar ook de bomen waar ik van hou. Je kunt daar aan het eind van de zomer nog leven van de natuur. Die is daar in overvloed. In Nederland mag je bijvoorbeeld maar 1 bakje bramen plukken om te eten… Je gaat in Zweden als het ware ‘back to basic’. Het is daar altijd goed.
The Dear Hunter? Ik ben een groot fan van The Dear Hunter (net als ondergetekende overigens, HR). We waren in 2011 met Sky Architect in Canada. Daar waren we in een cd-winkel toen net Act III van The Dear Hunter uit was gekomen. Wabe Wieringa (gitarist Sky Architect, HR) wilde dat album perse kopen. Die heb ik toen van hem ‘geleend’. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet naar The Dear Hunter luister.
Wat zijn je plannen voor de nabije en wellicht verdere toekomst?
Op 6 februari 2018 vertrek ik met mijn vriendin naar Nieuw Zeeland. We zijn daar gedurende onze wereldreis al geweest. We gaan kijken of we daar een nieuw bestaan kunnen opbouwen. En leven in rust en eenvoud met wat dat ons land ons te bieden heeft. Inclusief het zelf verbouwen van groente. Dat lijkt ons fantastisch. Het leven in Nederland is gehaast en jachtig. Ik wil in de toekomst gewoon gelukkig zijn.
Uiteraard wil ik altijd muziek blijven maken. Ik ben al bezig om optredens te regelen in Nieuw Zeeland. Misschien ontstaat daar wel het vervolg op Compass. En wordt die compleet akoestisch.
Ten slotte, wat wil je zelf nog kwijt aan de lezers en bezoekers van Rockportaal?
Ik wil iedereen bedanken die naar mijn muziek luistert. Blijf dat vooral ook doen. Laat je daar ook door inspireren. Sta stil en weest bewust.
Informatie:
Website A Silent Sound: https://asilentsound.com/
Website Sky Architect: http://skyarchitect.squarespace.com/
Website Mayra Orchestra: http://www.mayraorchestra.com/