Tuska Open Air (Helsinki) 2014

Dit verslag van Tuska Open Air is compleet verzorgd door Elvira Visser. Door een foutje is er onder een aantal foto’s een verkeerde naam terecht gekomen.
Zomer in Finland betekend fesitvals en in Helsinki is het Tuska Festival. Dit jaar was het van 27 tot en met 29 juni. Drie dagen waar dit jaar ruim 24.000 bezoekers op af kwamen en dat zelfs met een behoorlijke regenachtige dag.
De allereerste band die Tuska 2014 mocht aftrappen was Psykoanalyysi in de club stage direct gevolgd door Ensiferum op het hoofdpodium. De taak om meteen een goede performance neer te zetten. Altijd lastig als er nog mensen in de rij staan om naar binnen te mogen. Maar Tuska zorgt voor een snelle doorstroom. Eerst kaartje controleren daarna een stuk verder de tascontrole. Waar je eventueel wat spullen kan afgeven om later weer op te halen. Handig als het toch niet zo koud zou zijn als je dacht dat het zou zijn.
Daar stond Ensiferum dan op het podium, zoals altijd met ontblote bovenlijven en het zonnetje was ze gunstig gezind. Niet alleen het zonnetje maar ook het publiek. Ensiferum is een goede band voor op een festival, helemaal waneer men al een biertje genuttigd heeft om je lekker mee te laten nemen op de folk metal deuntjes. Of iedereen had dat thuis al gedaan of iedereen had gewoon zin in een metal feestje want Ensiferum slaagde erin om iedereen meteen te laten schreeuwen, mee te zingen, te springen en zelfs de eerste pit te laten bouwen. Een goede gezellige opener.
Wat handig is van Tuska is dat je niet ver hoeft te lopen voor het tweede podium. Je draaid je om en verplaats jezelf een beetje want de podia staan niet recht tegen over elkaar. Tijd voor wat vuige rock en roll van de mannen van Poisonblack. Persoonlijk heerlijk om die stem van Ville Laihiala te horen als opener van het Inferno stage. Het jammer tijdens dit optreden was dat het geluid het net niet helemaal was. Halfverwege de set werd het geluid beter maar nog niet optimaal. Jammer want ze hebben juist een heerlijke sound. Echt een band om te luisteren met een biertje in je hand in het zonnetje. Te zeggen valt dat er wel meer vrouwen voor het podium stonden. Persoonlijk denk ik dat deze band beter tot zijn recht komt in een zaaltje. Niet te groot en intiem. Ze speelde onderandere “Mercury Falling”, “Buried Alive” en als afsluiter het lekker klinkende “Rush”. Jammer dat het een korte set was.
Iets waar veel mensen naar uitkeken was Philip H. Anselmo & the Illegals. De set met eigen nummers was naast erg rauw een flinke dosis goed opletten. Nummers volgden elkaar snel af en waren daarom niet erg toegankelijk. Het leek er soms op dat hij er meer stond om zichzelf te vermaken. Vragend naar een wall of death, en ‘neej niet zo slap een echte’…Met nog een half uur over aan tijd startte Phillip Anselmo een tweede gedeelte van de set in, iets wat mensen die in de tijd van Pantera hem als frontman hebben gezien, gelijk zouden herkennen. “Het maakt niet meer uit wat we spelen zolang we maar lol hebben tot de tijd op is.” Zo kwamen er meerdere Down, Superjoint Ritual en Pantera (en een enkele Slayer) riffs achter elkaar voorbij, zonder er een samenhangende show of reeks nummers bij te hoeven maken. Dat maakte ook niet uit, vanwege de overweldigende publieksrepons was dit een leuk optreden.
Nails uit California trok flink wat mensen met hun hardcore deathmetal mix. Op mij hebben ze geen indruk achter gelaten en eigenlijk trok de aandacht op het andere podium meer aandacht. Want daar kwam een roze backdrop te voorschijn en reden er zelfs trucks op het podium. Tijd voor Children of Bodom‘s “Bodom Beach Barbecue”. De bandleden van Lost Society bemande de bbq en de bar en zorgde voor een hapje en drankje. Zelfs het publiek kreeg worst en mais uitgerijkt. Een heuse bbq party op het podium. Ze speelde zoals wat je kan verwachten van deze band en de barbecue was grappig bedacht en leuk voor hun maar om te kijken gebeurde er veel op het podium. Ze speelde zeker niet slecht en het was een echt feest inclusief opblaas ballen en een boot waar later iemand in crowdsurfde. Zoals altijd speelden de mannen een gevarieerde set van oud werk tot nieuw werk. Zo speelden ze tijdens de beach barbeque ook “Bodom Beach Terror”, “Halo of Blood”, “Hate Crew Deathroll”, “Lake Bodom” en “Are you Dead Yet?”
Hamferd was één van de bands die ik graag wilde zien maar speelde tijdens Children of Bodom. Helaas begonnen ze net iets te laat en heb ik twee nummers geluisterd. Donker en theatraal zoals je zou verwachten.
Carcass klonk aardig maar het jammere is dat de zanger iet wat veel uithaalde naar anderen en zich zelf erg geweldig vond. En tijdens de nummers vond hij het nodig om dit steeds weer even duidelijk te maken. Daarnaast vond de bassist het ook nodig om meerdere keren te laten weten dat hij erg moe was. Dat was ook wel een beetje te zien. Erg jammer want muzikaal was het wel aardig en ik denk door de huiding van de mannen op het podium er weinig mensen voor het podium bleven staan.
De band waar ik het meeste van verwachtte was de Noorse headliner Dimmu Borgir. Bovenal omdat ik deze band nog nooit had gezien. Tijd voor wat symphonische black metal. Ze hadden de tijd en bouwde de spectaculairste show. (Al waren er heel wat bands die wat pyro en rook de lucht in schoten, en waren ze daar echt niet alleen in)
Theatrale, instrumentale muziek als een 10 minuten durend wacht nummer om Shagrath en band de tijd te geven om om te kleden duurde mij net iets te lang. Ik verwachtte veel van Dimmu Borgir, maar deze band kwam net iets te kort om op mij een verpletterende indruk achter te laten. Een aantal nummers dat ze speelde: “The Serpentine Offering”, “Vredesbyrd” en “Mourning Palace”.
Zaterdag
Met We Came As Romans probeert Tuska ook de wat meer mainstream en vooral jonge meisjes metal neer te zetten om zo meer bezoekers te trekken. Terwijl het een uur later was wat het in tegenstelling tot de dag ervoor erg rustig. Dat wat er stond kwam wel echt voor de band. Heel wat meisjes harten klopten er lekker op los terwijl de mannen met hun muziek het publiek vermaakte en heel wat lieten springen. Zelf vind ik de muziek okay klinken maar mag het wat harder en ruiger en de zang…toch altijd het idee dat ze liever in een popbandje hadden willen zitten.
Wat altijd leuk zijn de jonge enthousiaste muziekanten van Lost Society die het publiek trakteren op een potje snoei harde trashmetal. Wat een enthousiasme en energie zit er nog in deze jongens. Beinvloed door vele bands spelen ze een wat minder populair genre maar hebben dit weer helemaal op de kaart gezet. De znager compleet met vreselijk foute witte sportsokken. Allemaal onder de 20 jaar en met een mooie muziek toekomst voor zich. Misschien wel zoals de veteranen van Anthrax en Metal Church.
Stone is een band waar veel mensen naar uit keken volgens het geluid wat er uit het publiek kwam. Maar ik moest zeggen dat de band me snel verveelde. Misschien omdat ik het ook niet kende. Wel was het leuk om Roope (Children of Bodom) op het podium te zien die wat losser op het podium bleek te staan dan de rest van de band. Maar de hele band kwam langzaam op gang. Op het eind gingen ze wel wat meer los gelukkig.
Een Finse band die een goed feestje kan bouwen is Turmion Kätilöt. Niet een onbekende van Tuska. Een mix van industrial en metal met meestal een behoorlijke show is wat veel mensen naar het podium trok. Het stond dan ook bom vol en juigende mensen begroette de band. Die lekker snel los ging. Ze gaven een voor hun doen beschaafde show weg. Dit betekend geen vleeshaken en dildo’s of andere sex speeltjes. Altijd grappig wanneer de sample van 2 unlimited langs komt in 1 van hun nummers. Turmion Kätilöt mag eigenlijk naar mijn mening niet missen op een fins feestje. Super goed om de sfeer te bouwen zeker wanneer nummers als “U.S.C.H!” en “Tiretööri” elkaar rap opvolgen.
Metal Church is de volgende band die we op Tuska tegen komen die behoorlijk wat jaartjes mee draaien. En ook zij zetten veer een stevige show neer waar heel wat publiek op los gaat zoals op “Start the Fire”, “Gods of Wrath” en “Bedlands”. Maar toch tussen alle bands behoren ze niet tot mijn beste band deze editie van Tuska.
Wat is het altijd grappig om Tankard te zien. De zanger Andreas staat al heel wat jaren aan het hoofd van deze band maar rent nog altijd over het podium heen. Van links naar rechts en nog een keer. Met een heerlijke beer buik over zijn broek hangend, hoe kan het anders ook anders wanneer je jezelf ‘the Kings of Beer’ noemt. In de vaart waarmee hij het podium over rende speelde ze ook hun nummers zoals: “Rest in Beer” en “the Morning After”. Tijdens het nummer “A Girl Called Cerveza” nodigde ze een meisje uit op het podium. Goede band voor een goede sfeer op een metal festival.
Bring Me the Horizon was duidelijk de band die het meeste gegil voor elkaar kregen. Al probeerde een groep fans het ook bij Children of Bodom dat overtrof deze mannen niet. Zodra ze zichtbaar waren ging het los en elk nummer werd uit volle borst mee gezongen. De mannen brachten een stevige en energieke show. Waar heel veel fans dankbaar voor waren.
Interessant vond ik de Zweedse band Shining. Twee dagen voor het opdreden werd pas bekend dat ze deze plek zouden overnemen. Handig omdat ze in Finland waren voor het openmen van een nieuw album. De blackmetal van de Zweedse Shining gaat gepaard met het voorkomen van de zanger Niklas Kvarforth. De nummers gaan veelal over zelfmoord en depressies. De zanger staat ook met mooie ietwat bebloede gekraste arm op het podium om de act compleet te maken. Een band met een behoorlijk zwart randje maar dan ook weer cleane zang en het flirten met de meisjes op de eerste rij en dan in de lach schieten. Toch wel schattig.
Op de zaterdag is het de Amerikaanse speed en trashmetal band Anthrax die helemaal los mag gaan en de headliner is op deze avond. Het zonnetje schijnt nog iets en het publiek heeft er duidelijk zin in. De zanger Joey lijkt niet te stoppen. Natuurlijk hebben die gasten heel wat ervaring maar toch staan ze daar op hun leeftijd met een boel enthousiastme en energie hun set te spelen. En ze gaan behoorlijk te keer. Als 1 van de grote 4 weten ze dan ook als geen andere band het publiek te bespelen.
Zondag
Jammer genoeg ware de weergoden ons niet zo goed gezind begin zondag middag. En Regende het behoordlijk toen Amendfoil het podium betrad. Een enkeling had toch uitgekeken naar dit optreden. Een Finse band die al een tijdje meedraaid maar pas eind vorig jaar op de proppen kwam met hun debuut album. Een band om zeker een oogje op te houden. De mannen trotseerde de regen en speelde voor de fans die in de regen kwamen supporten.
Een andere verrassing was de powermetal van het Duitse Powerwolf. Ik dacht echt dat dit niks voor mij was. Okay vooroordeel en niet goed geluisterd naar de band maar soms ontdek je zo de leukste dingen. Op Tuska waren ze erg goed. Ze hadden een goede stage performance. Om maar te zeggen They had it all. Opzwepende nummers en een goede stage act en daarmee bedoel ik dat ze niet stok stijf staan maar entertainen. Een preacher achtige vertoning en corpsepainted mannen. Zelfs de drummer en keyboard spelen renden naar voren om het publiek tijdens de nummers te bespelen. Misschien vond ik het toch iets omdat het powermetal met een donker randje is. De verkleedpartij van Ghost in mindere maten mixed met het duitse Coppelius en het opzwepende van Sabaton.
Eerlijk gezegt had ik dit keer minder verwacht van Insomnium. De laatste keer dat ik ze zag in 013 was het podium een beetje groot en klonk het allemaal net niet lekker. Maar ze verraste mij en misschien ook anderen. Van een kleiner bandje in kleine zaaltjes naar hoofdpodium. Ze lieten vandaag zien dat ze daar klaar voor zijn. Speelde ook wat oudere nummers zoals “Down with the Sun” één van mijn favorieten. Ze klinkte zelfs wat rouwer dan normaal met goede uithalen. Een sterk optreden van deze Finnen.
Orphaned Land is misschien de iet wat vreemde eend in de bijt. Maar een goede. Net wat anders dan de rest. De Israelische band brengt meer sferische metal en bouwde de set dan ook zorgvuldig op. De band bespeelde het publiek goed en zocht naar een connectie. Niet raar want deze band bestaad ook al weer meer dan 20 jaar. Progressief en symphonise muziek met een boodschap om eigenlijk vooral samen je naaste lief te hebben.
Het Noorse Satyricon staat altijd garant voor een goed optreden. Hoe te openen anders met het sterke nummer “Now, Diabolical”. Om meteen maar even een stempel op het optreden te drukken. Lekker knallen in de regen moeten ze gedachte hebben. Al hadden ze de monitors wat achter op het podium gezet om daar lekker net onder het afdakje te kunnen staan. En nog een beetje droog hard lachtend naar de mensen die voor het podium in de regen staan. Maar tegelijk ook met veel respect. Ze speelde wat minder oude nummers maar het publiek leek het niet zo erg te vinden. Die doorstonden de regen en waren al blij dat Satyricon op het podium zich stond uit te leven. Want dit blijft toch ook echt een band met een lekker entertainment gehalte. Misschien niet hun allerbeste optreden maar zeker een geslaagd regendansje samen met de fans.
Emeror heb ik echter niet gezien omdat ik toen net met een biertje in mijn handen stond en je in Finland dat biertje niet mag mee nemen naar het podium. Dat is dan misschien ook 1 van de min punten. Je kan helaas niet voor het podium van je favorite band genieten met een biertje in je hand. Maar een sterk punt is dat het niet te druk is. Het blijft gezellig en allemaal makkelijk aan te lopen. Er zijn twee buiten podia en een kleinere club stage. En wat ik altijd prettig vind is dat het niet tot midden in de nacht door gaat. Naja eigenlijk wel want er is altijd wel een afterparty met finse bands in de stad. Meestal op verschillende locaties.
Zo heb ik op vrijdag nog Black Light Discipline gezien in On the Rocks. Met Bloodred Hourglas in het voorprogramma. Black Light Discipline is zeker een band voor een feestje en een dansje. Heerlijk om zo de eerste Tuska dag af te sluiten. Wanneer je geen zin had in optredens kon je ook naar Bar Bäkärri waar een DJ zorgde voor de goede sfeer.
Kortom Tuska 2014 was weer een geslaagd festival. Niet zo groot als Graspop, met een stuk minder bands maar wel veel gezelligheid en erg overzichtelijk festival. En verplicht in een hostel of hotel slapen omdat er geen camping is heeft in mijn ogen toch echt zijn charmes. Lekker slapen in een bed en een goede douche kunnen pakken voor de volgende dag. Wat die afterparties hakken er wel altijd in. Het is altijd gezellig in Helsinki!