Dat laatste element is meteen de start van de cd met het nummer Worn Teeth. De vervormde stem als intro is een voorbode van een log klinkend nummer dat nog relatief rustig van aard is. Het daaropvolgende As Earth And Moon kent een stevigere structuur en meer tempo, hoewel hier aardig afgewisseld wordt. Het tempo lijkt hier onevenredig aan de intensiteit van het nummer. Vooral het stemgeluid van Ryan Ferrier haalt hier regelmatig een spanning naar boven die in de instrumentale rustigere stukken groeit. Spannend om naar te luisteren. Hoewel Ryan soms als Chris Cornell klinkt, is dit in Maya weer helemaal niet te horen. Een vreemde eend in de bijt dit nummer. Gaat namelijk meer naar een nummer van Billy Idol. Met Nomads gaan we weer richting de jaren zeventig. Heerlijk hoe het basloopje van Ryan McAllister hier zo op de voorgrond klinkt. Het samenspel met de drumpartijen van Aaron Boyer stuwen het geheel machtig mooi naar voren. Kenmerkend van alle nummers is dat de gitaarriff een belangrijk onderdeel is in alle composities. Ook in The Message Is Get Down is dit overduidelijk aanwezig. Een soort AC/DC goes grunge-idee. Dat grunge-idee valt ook meteen op in het rustige Lazer Vision Intermession waar de geest van Alice In Chains de boventoon voert, zeker qua zangstijl, om met Within’ The Glare moeiteloos over te stappen naar het geluid van Soundgarden ten tijde van de onvolprezen cd Badmotorfinger. Temponummers zijn er zeker ook te vinden in The Sleeping Sand, Gunslinger en slotnummer Centuar Rodeo.
Valley Of The Sun is echt een powertrio dat diverse elementen uit de muziekgeschiedenis op een fraaie, spannende manier aan elkaar weet te lassen om van daaruit verrassende en originele composities te smeden die aanspreken. Zeker voor de grunge-/stonerliefhebbers (van weleer) een bijzondere cd die wel moet aanspreken.