De nummers zijn degelijk en genietbaar. Er is niets aan te merken op de songopbouw of op de virtuositeit van de muzikanten. WEAK doet zelfs zijn best om hun idolen niet platweg te kopiëren, maar toch denk je als luisteraar geregeld dat je dit al eens eerder gehoord hebt. Geen onderscheiding dus voor originaliteit, maar dat zal wel niet het uitgangspunt geweest zijn van de band.
Hun cover van The Safety Dance van de Men Without Hats is raak gekozen en wordt door de muzikanten prima gebracht. Alleen is het zanger Quim die hier een paar steken laat vallen met een povere Engelse uitspraak. Een gemiste kans. Maar WEAK scoort ook een paar wereldsongs. Single Wolfmoon en Jede Nacht en Folge Mir, de enige Duitstalige nummers op het album, zijn top. Folge Mir is het meest dansbare nummer, voor vleermuizen dan toch. Hellfire is een buitenbeentje op dit album, met o.m. elektro-drums en een stemvervormer. Hier schuiven ze op in de richting van Xmal Deutschland en DAF.
Voor fans van The Mission, Star Industry, HIM, Clan of Xymox en Sisters Of Mercy.