Home Album review Allochiria – Commotion

Allochiria – Commotion

door Jordy Weustenraad
2,K views 2 minuten leestijd

Het in 2008 opgerichte Allochiria komt na 6 jaar met een vervolg op het in 2017 verschenen Throes. De Griekse formatie maakt een mix van Post-Metal & Sludge en heeft daarmee overeenkomsten met genregenoten Amenra, ISIS en Cult Of Luna. Het vijftal weet in 9 songs de nodige dosis emotie over te brengen.

Wat Allochiria onderscheidt van bovenstaande bands is dat zij met Ειρήνη een vrouwelijke vocaliste hebben. Vanaf opener We Have Nothing wordt duidelijk dat haar bereik een geweldige spanne heeft. Zo laat ze vooral diepe grunts horen, maar weet ze veel emotie over te brengen met de torenhoge krijsen. Ze wordt begeleidt door 4 heren, die op hun beurt een atmosferische doch harde muur van geluid creëren. Harde riffs in combinatie met de vele melodie maken tracks als Still Life zeer aanstekelijk. Moeiteloos vinden er wisselwerkingen tussen distored riffs en cleane passages plaats. Hierdoor weet Allochiria de luisteraar niet alleen op te zwepen, maar ook mee te nemen in een zweverige wereld, die doet denken aan de meest recente plaat van Deafheaven. Echter bevatten alle tracks agressie en is er altijd wel een moment waarin je murw geslagen wordt. Het geheel kent genoeg tempowisselingen, echter wordt het nooit echt snel. Gelukkig is dat volledig in lijn met wat normaal is in dit genre. Na het sferische Interlude wordt voortgezet met het lange en meeslepende Casualties. Een track die de kracht van Allochiria samenvat. Het beste van Post-Metal, Sludge en Doom wordt vermengd in deze track. Melodische riifs, traagheid, sferisch clean gitaarwerk, ritmische drums en een dijk van een stem ter ondersteuning. Het gesproken Turning Point wordt opgevolgd door het mokerharde Darklight om zo een einde te brengen aan een ijzersterk album binnen deze genres.

Allochiria laat met Commotion een uiterst professioneel album horen. De mix van instrumenten is perfect in balans en er is genoeg werk gestopt in een goede, maar rauwe productie. Hoewel nummers via eenzelfde formule geschreven zijn, wordt er, mede door de riffs en vocalen, genoeg diversiteit gebracht. Een album dat gerust nog een nummer of 2 langer had mogen duren. Een ware verrijking voor de Griekse scene die toch vooral bekend is door bands als Septicflesh en Rotting Christ. Hopelijk mag Allochiria zich met dit derde album snel in dit rijtje bands scharen. Een aanwinst voor fans van Post-Metal.

Kijk ook eens naar