Of het nou lag aan het Corona virus of aan iets anders weet ik niet. Ik weet wel dat het op het moment dat de deur van De Bosuil in Weert open gaan het aantal wachtenden dat je hier zou verwachten er niet is. Ik ben nog alleen. En dat terwijl er vanavond toch 3 hele leuke bands het podium zullen beklimmen. De grootste overeenkomst tussen deze bands is dat het alle 3 female fronted rock bands zijn. Is het dan 3 keer hetzelfde genre, nou nee, niet direct. Wel opvallend is dat bij de laatste twee bands de zangeres hetzelfde is, Marjan Welman, dat wordt dus sowieso genieten.
De avond wordt om 20:30u geopend door In-Tension, een band die zich het beste laat omschrijven als Emo/Gothic/Metal die ooit begon als Within Temptation tribute maar nu volledig eigen werk speelt. Als je naar de stem van zangeres Noor luistert dan snap je de vergelijking met WT ook wel. Vernieuwend is het wat mij betreft niet, prettig om naar te luisteren en kijken zeker wel. Vanaf minuut een gaat het direct vol gas en dat blijft ook een half uur zo door gaan. Het handje vol (of misschien 2 handjes) publiek geniet er ook van. En ook al is het niet druk, de sfeer zit wel direct goed.
Rond 21:30 is het na een vlotte podium wissel de beurt aan Vetrar Draugurinn. De sound die deze band voortbrengt laat zich moeilijk 
vangen, melancholieke doom metal rock met een randje. Wat dat randje voor jou is mag je zelf bepalen na een luisterbeurt van hun album Hinterlands. Ik mocht deze band al eerder fotograferen tijdens hun albumpresentatie in Willemeen Arnhem, dit was voor mij een van de redenen er vanavond weer bij te zijn. Vetrar Draugurinn werd door Eric Hazebroek opgericht na het ter ziele gaan van The Saturnine ergens rond 2017. Eric weet zich hierbij vergezeld door Marian Welman op zang, Arjan Heijden op Bass, Thomas Cochrane op Gitaar en Jim van de Kerkhof op Drums. Dit is een band die je kan raken in je ziel, je bij je strot grijpen en niet meer los laten. Als ik hun album thuis met hoofdtelefoon op luister moet ik vaak mijn ogen droog deppen. En precies hetzelfde maar dan in kwadraat gebeurt er live on stage. Marian Welman is zoals eigenlijk altijd perfect bij stem en weet de gevoelige snaar te raken waar dit moet. In een 45 minuten durende set worden we getrakteerd op Hinterlands, Wolves at our doors, The night sky, I am, Mother of Northern skies, Black earth, Twelfth night en als afsluiter The Noose. Gelukkig is de zaal inmiddels gevuld met wat vlokjes publiek waardoor het applaus ook wat harder klinkt dan in het begin van de avond. Mocht je wat meer willen weten over Vetrar lees dan ook eens het mooie interview dat mijn collega Wendy Steenmans vorig jaar had met Eric en Marjan.
Als de avond inmiddels is gevorderd tot 22:30u is het tijd voor de afsluiter, het voor het grootste deel van de band uit het hoge noorden afkomstige Autumn.
Autumn is Marjan Welman op Zang, Jens en Mats van der Valk Gitaar, Ronald Landa Gitaar en vocals, Maurice van der Es Bass, Jan Munnik Toetsen en Jan Grijpstra normaal gesproken op drums maar die wordt vanavond vervangen door Jetse Goris.
Er wordt afgetrapt met de titeltrack van hun vorige album Cold Comfort dat inmiddels al weer 9 jaar oud is, hierna volgt het titelstuk van het nieuwe album Stacked Smoke. Hierin is goed te horen dat de band toch weer een iets andere wat meer gelaagde sound heeft dan voorheen. Waar de band in hun beginjaren vaak in de Gothic hoek werd gezien is het wat mij betreft na de komst van Marjan veel meer de Alt/Prog metal kant opgeschoven. Het lijkt er in tijdens de eerste paar nummers op dat Marjan haar oortjes niet helemaal goed zitten en of klinken want ik zie haar regelmatig naar de volumeregelaar zoeken. Qua zaalgeluid zit het echter gewoon goed. De stem van Marjan lijkt overigens echt gemaakt voor deze band, het klopt gewoon. Toch heb ik niet het gevoel dat ik 2x achter elkaar naar dezelfde zangeres sta te luisteren. Van het laatste album komen gedurende de set nog Blackout en het prachtige integraal gespeelde vierluik Forging Tempests voorbij. Na een al wat ouder nummer Satellites waarbij als ik het goed zag
Marjan zich verslikte in de eerste inzet (toch die andere drummer gewend ?) volgt nog een van mijn favorieten, het heerlijk donkere Altitude waarbij de heren zich even lekker uit kunnen leven. Het een na laatste nummer brengt ons terug naar 2007 met de eerste “single” van de band Gallery of Reality. Hierbij maakte Marjan nog even de grap dat dit eigenlijk een cover is (het origineel werd in 2007 gezongen door de eerste zangeres Nienke de Jong) van een nummer waar ze vroeger fan van was. Als ik toch ook eens zo’n band had meimerde ze terwijl ze naar de clip op The Boxx keek……en zie hier…..Na een geweldige, soms wat rommelige set waarin de kleine foutjes met een lach en applaus van een genietend publiek werden vergezeld zijn we vervolgens al weer toe aan de in mijn ogen verrassende afsluiter, The Venamoured waarin de mooie stemmen van Marjan en gitarist Ronald Landa elkaar mooi versterken. Ergens halverwege het nummer verlaar Marjan het podium en mogen de mannen nog ff lekker “buiten spelen” Wat een energie komt er dan nog los na anderhalf uur. Moe maar zeer voldaan na zo’n lange avond zoek ik dan ook mijn bedje maar op, tot een volgende Autumn, dat die maar snel mag komen.
P.S. Wil jij met eigen ogen zien of mijn verslag van deze avond klopt scoor dan nog even kaartjes voor 13 maart in De Flux in Zaandam. Daar zullen die avond Vetrar Draugurinn en Autumn deze avond nog eens dunnetjes over doen. Voor een joet zit je goed (Of voor de jeugd, de tickets zijn slechts 10 euri in de voorverkoop)
Autumn – De Bosuil (Weert) 07/03/2020
343
