Bark – Like Humans Do

De tracks op Like Humans Do van Bark zijn als een lunch zonder voorgerecht of dessert. Maar je krijgt wel telkens een mooi vol bordje met death, een beetje thrash en vooral een flink doorbakken groove. Een beetje zoals op Arise van Sepultura of Demonic van Testament. Maar dan nog meer geconcentreerd in korte, gebalde songs.
 
Ze noemen zichzelf straathonden en zo klinken ze ook: het ras (genre) is moeilijk aan te duiden. Het is vooral heel duidelijk wat ze niet willen: lang uitgesponnen solo’s of zeg maar alles wat naar ‘prog’ ruikt. De tracks op Like Humans Do, het tweede volledige album van Bark, zijn daarom per definitie kort en ze zijn elk muzikaal en tekstueel opgebouwd rond slechts een handvol ideeën. Alle ballast ging overboord. De tracks blijven daardoor meestal ruim onder de drie minuten of gaan daar maar net over. Je zou denken dat het door die formule aan te houden al wat in de richting van de oerpunk gaat, maar dit is toch heel duidelijk metal.
 
Ondanks de eenvoudige aanpak hebben ze bij Bark een goede neus voor een sterke compositie, een strak ritme en weten ze vooral hoe ze een song catchy moeten maken. Dat kan ook bijna niet anders met zulke ervaren rotten in de band. Drie van de vijf leden spelen ook in andere bands (Your Highness, Unleash The Fury, Martyr, …) en gitarist Martin Furia kennen we in Nederland als producer van Vanderbuyst en de Sisters of Suffocation. Furia nodigde opnieuw de Argentijn Pato Larralde (Sauron/Los Antiguos) uit voor een guestvocal. Larralde mocht ook al meedoen op de EP van Bark uit 2015.
 
Het is moeilijk om op dit album de beste tracks aan te duiden. Komen al zeker in aanmerking: Speak To The Dead en Tribute To San La Muerte. Maar ook Cannibal Law en Freedom To Hate pik je makkelijk op.
 
Vorig jaar stond deze Belgische band reeds op de affiche van de Eindhoven Metal Meeting, Zwarte Cross, Metal on Metal en Tattoofest. Met dit album onder de arm zullen we Bark vast nog een paar keer terugzien in Nederland.