Cesair + Waldkauz – Willemeen (Arnhem) 23/03/2019

Het is even zoeken naar een parkeerplek, maar we komen toch redelijk op tijd binnen bij de Willemeen in Arnhem. De zaal is goed gevuld voor het optreden van het Duitse Waldkauz. Dat ondanks het vroege tijdstip van aanvang. Het valt op dat een klein deel van het publiek vanavond op tijd vertrekt. Mogelijk vanwege slechte verbindingen met het openbaar vervoer? Of toch omdat iedereen op tijd naar bed moet of ergens anders moet zijn? Ik weet het niet. Wel weet ik dat het niet direct aan de muziek van vanavond ligt.
Waldkauz is een ideale partner voor Cesair tijdens hun gezamenlijke Pagan Journey Tour. De raakvlakken met een bekende act als Faun zijn snel gemaakt. Wel zijn de sympathieke bandleden nog niet op het niveau van het bekende voorbeeld. Er wordt soms nog wat slordig gespeeld. Bovendien heeft de band van die voor de scene herkenbare lange gesproken intro’s nodig om een nieuw nummer aan te kondigen. Vanavond nauwelijks te verstaan en daardoor onnodig. Het haalt de vaart ook uit het optreden. Blijft staan dat de band, mede door het gebruik van de opvallende fluit(en), een optreden geeft die aangenaam klinkt. Om naar te luisteren en zeker om op te dansen zoals voor het podium gebeurd.
Jammer dat het geluid er vanavond niet beter op wordt. Luka had net zo goed thuis kunnen blijven, want zijn Slideridoo is slechts sporadisch te horen. De keyboard en nyckelharpa komen er niet veel beter vanaf. Als de techniek dan ook nog eens Thomas in de steek laat met zijn gitaar, dan is het plaatje compleet. Tijdens het optreden wordt het geluid wel beter, maar echt goed wordt het niet. Positief is dat Cesair met hun huidige bezetting prima naar elkaar toe is gegroeid. De laatste keer dat ik ze gezien heb klonk het nog wat onwennig, maar dat is alweer zo lang geleden dat dit euvel helemaal verholpen is. De tempowisselingen worden moeiteloos overwonnen. Ondanks dat het soms een chaos lijkt op het podium met al die swingende muzikanten weet men het ritme in de muziek stevig vast te houden. Gevolg is dat het aantal dansers voor het podium alleen maar is toegenomen. Nummers als Erda, Troll Kalla Mik en The Ruin gaan er dan ook in als zoete koek. De samenzang klinkt (zoals op Ahes), op de geluidsmix na, prima verzorgd en geeft de band steeds meer kracht. Gelukkig heeft de band geen lange intro’s nodig om de nummers aan elkaar te praten. Dat doet Monique alleen wanneer het om technische redenen moet. Zo houdt het optreden de vaart erin. Vooral door het slechte geluid niet het beste optreden van de band, maar de overtuigende wijze waarop Cesair zich er vanavond doorheen heeft geslagen verdiend een dikke pluim.
Al met al weer een gezellige avond Cesair met een van hun muzikale vrienden. Goede, relaxte sfeer. Alleen het praten van anderen door de muziek blijft voor mij ‘een dingetje’. Meest opvallende, en eigenlijk grappige, situatie. Een bezoeker kijkt eerst boos naar anderen omdat zij schijnbaar te hard praten. Net daarna komt er een bekende bij hem staan en heeft hij zelf zijn mond niet meer dicht gehouden. Het blijft een leuk, maar ook regelmatig storend, fenomeen. Blijft staan, ik heb me vanavond op de kritiekpuntjes na prima vermaakt.