Een vuige blues rock saus in de richting van een Michael Katon en soortgenoten, maar dan met een hele vette scheut ZZ Top; dan kom je aardig in de buurt van Circus Prütz. Bij vlagen moet ik zelfs qua gepeperd gehalte aan iets richting Five Horse Johnson denken. Niks vernieuwends of bijzonders, maar gewoon erg fijn luistervoer dus!
Cirkus Prütz klinkt echt helemaal Amerikaans door de gruizige blues schema’s en de invulling van de schuurpapieren vocalen en Southern harmonieën. Dat deze band echter uit Zweden komt, is dus eigenlijk wel een beetje een verrassing, al sta ik bij die Zweden ook eigenlijk nergens meer van te kijken (heel veel voor mij interessante bands komen de laatste jaren uit deze contreien).
Direct bij de opener White Knuckle Blues duik je in zo’n heerlijke ZZ Top drive en de leadgitaar zorgt al direct voor spetterende meerwaarde. Dat die gitaren trouwens zo lekker uit de verf komen, is misschien iets minder verbazend, als ik er achter kom dat de gitarist van dienst ene Christian Carlsson (ook bekend van The Quill) is. Alle schema’s binnen dit genre zijn natuurlijk al veel eerder gedaan, maar deze band doet het wel heel smakelijk; stevig stampend (blues)rockend, maar ook meer uptempo swingend of bluesy broeierig, de band heeft het allemaal in huis. Living Like A God doet zelfs een beetje aan zo’n pakkende boogie a la Bottlerockets denken en de expressieve spanning is te snijden in de hekkensluiter Water Into Wine; wat een manier om het album af te sluiten! Iedere keer weer een dilemma; automatisch terug naar die knallende opener, of toch die laatste track nog een keer? Een luxeprobleem van een heel erg lekkere plaat, denk ik.