Het heeft negen jaar geduurd voordat de Amerikaanse progressive rockbacn Edensong met een opvolger voor het album Years In The Garden Of Years.
De band is ondertussen een kwartet geworden en bestaat nu uit zanger/gitarist/toetsenist James Byron Schoen, zanger/bassist TD Towers, fluitist/bassist Barry Seroff en nieuwkomer Nick DiGregorio op de drums en percussie.
Voor Our Road To Dust zijn er een aantal gasten ingevlogen. Zo horen we violist Chris Baum, pianist Stefan Paolini, achtergrondzanger Robby Schwartz en Shelby Logan Warne op de mellotron en toetsen. En dan zorgen Josh Wigler, Emily Fox en Alana Rosen voor de extra vocalen op het nummer Black Crow.
Our Road To Dust opent met het instrumentale Of Ascents, een rustig intiem gitaarspel. Meteen gaat het over in ruige gitaar akkoorden en start The Illusion Of Permanence. Korte riffs, stevige drumslagen en onheilspellende vocalen vormen samen een sterk nummer. De mix van gitaren, drums en fluit doen herinneringen opborrelen van Jethro Tull. Ian Anderson heeft Edensong zelfs benoemd als een groot voorbeeld van moderne progressive rock. En hij kan het weten, nietwaar?
Black Crow is maar één van de nummers die heel goed laat horen hoe virtuoos de band is. Techniek en melodie gaan hand in hand. Gitaar riffs en toetsenakkoorden worden overgoten met aangenaam klinkende koortjes waar dan ook weer de fluit aan wordt toegevoegd.
Wykkr Baszt is het hardste nummer op het album maar ook hier is subtiel het sleutelwoord. Folkachtige melodieën doorkruisen het nummer dat volledig instrumentaal is. De afsluiter van het album is het titelnummer dat bijna acht minuten duurt. In dit tijdsbestek gooit de band al haar vaardigheden nog één keer onder de aandacht. Koortjes, intieme stukken en krachtige, heftige periodes, alles komt voorbij. Voor de liefhebber van progressive rock is dit album een must.