De Duitse avant-gardistische darkwave band Goethes Erben heeft al meer dan twintig jaar niet opgetreden in Nederland. Dat heeft een reden. Waar de band in België en Duitsland redelijk volle zalen trekt is het hier in een matig gevuld Pandora duidelijk dat de populariteit stukken minder is. Het gaat niet ten koste van het enthousiasme op het podium. De band heeft er zin in. Dat is aan alles te zien en te horen. De setlist is een uitgekiende en bij vlagen verrassende mix van oud en nieuw. Frontman Oswald Henke is in vorm. Hij zingt, spreekt en schreeuwt zoals hij dit zo goed kan. De Duitse taal helpt om het zwierig maar wanneer het nodig is ook erg dwingend te laten klinken. De kist met attributen om zijn nummers aan te vullen is vanavond niet vergeten. De muziek zit (zoals altijd) goed in elkaar. Keyboard, cello, drums, bas en gitaar vormen de basis. Het verschil binnen en tussen nummers toont de diversiteit van de band. Darkwave, Gothic rock, theater, spoken word of is het toch meer shouting word? Het past allemaal.
Goethes Erben laat vanavond horen dat ze in 2025 nog steeds muziek produceren. Op de setlist prijken namelijk Dystopie frisst Empathie en Es war einmal die Menschheit (met het bemoedigende einde ‘veel plezier met uitsterven’). Wel geeft Oswald aan dat hij geen platen meer zal uitbrengen en dat de band dit ook niet via Spotify zal uitbrengen. Das Ende ist da, een ander nieuw nummer, is daar nog wel te vinden. Helaas wordt dit energieke nummer vanavond niet gespeeld. Het is dus de vraag hoe dit wat dat betreft verder gaat. Glasgarten krijgt vanavond een speciale versie met zanger Gerd van Geel van The Arch in de rol van Peter Heppner. Het levert een refrein op in het Vlaams. Met nummers in de reguliere set als Xenomelie, Kopfstimme, Nichts bleibt wie es war, Himmelgrau, Schmerz, Keine Farben, Tage des Wassers, Nacht des Wassers, Stadt der Träume, Seelenschatten en Traum vom Leben zal ieder zijn/ haar bekende nummer gehoord of gemist hebben. De eerste toegift wordt gevormd door Zinnsoldaten, Iphigenie en 5 Jahre. Eigenzinnige en daarmee ook typische Goethes Erben nummers. Dat lijkt het einde maar Goethes Erben komt nog een keer terug het podium op met Verstümmelung. Na weer een korte pauze is er ook nog ruimte voor Sitz der Gnade. Oswald klauwt zich dan langzaam achter een groot scherm vandaan. Waar iemand dit eerder aan het begin van de show gedaan zou hebben tekent het Oswald om de avond hier juist mee te eindigen.
Het Vlaamse The Arch zet een gedegen set neer. De band die op het platenlabel van Oswald zit is een logische opener. Niet alleen door deze link. De darkwave band verbindt namelijk ook mystiek met melodrama. Zoals het hoort. De zang van Gerd van Geel trekt, hoewel zijn zang wel erg zacht in de mix staat, al snel de aandacht. Mede door zijn outfit en centrale plek op het podium weet hij de aandacht goed vast te houden. De gitaristen trekken de registers regelmatig aardig open. Dat gekoppeld aan de pompende beats maken het een uiterst aangename opwarmer voor de headliner van de avond.