Psychosomatic was een uitstekend album van de band die naar de naam Immortal Guardian luistert. Het was fris, het was snel. Fijne powermetal met een kenmerkend smoelwerk.
De opvolger Unite And Conquer is nu beschikbaar en laat in tien nieuwe composities horen waar de band voor staat.
Over de hele linie staat de powermetal nog altijd aan de basis van het geluid van Immortal Guardian en het blijft heel duidelijk dat gitarist/toetsenist Gabriel Guardian met zijn spel de muziek van Immortal Guardian voor een groot gedeelte draagt. Dat blijkt al in Ozona. Een compositie dat verhaalt over een ervaring van de band dat ze ergens stranden met hun voertuig en genoodzaakt om daar te blijven tot er hulp kan worden geboden. Dat doen wel in de hoogste versnelling. Het geheel klinkt daarbij heel melodieus. Zanger Carlos Zema laat horen dat hij van vele markten thuis is. Ook in de hoge noten blijft hij steevast recht overeind staan. In de teksten is veel herhaling ingebed. Het zorgt ervoor dat het gemakkelijk te volgen is en de tussenstukken zijn uitstekend om live mee te brullen.
De klassieke powermetal krijgt verder vorm in Echoes. Hier schurkt de muziek van Immortal Guardian sterk naar de happymetal van bijvoorbeeld Freedom Call.
Wat minder snel, maar even doeltreffend is Roots Run Deep, waar Carlos zangtechnisch diep begint. Het krijgt allemaal een frivool vervolg om over te gaan in een lekkere melodie met krachtige accenten. De klassieke gitaarsolo past helemaal in het plaatje. In Perfect Person weet Gabriel de aandacht ook naar zich toe te trekken in een opvallend spel tussen gitaar en keys.
Toch weet IG me nog niet helemaal te treffen op een bijzondere manier. Titelnummer Unite And Conquer is fraai uitgebalanceerd en ook Divided We Fall en Southern Rain laten een goede band horen die uitstekend uit de verf komt binnen het powermetalgenre. Inclusief de rustige compositie Un Dia A La Vez.
Opvallend is Lost In The Darkness waar zangeres Vicky Psarakis (The Agonist) een gedeelte van de zangpartijen voor haar rekening neemt (en mee heeft geschreven aan de teksten). Tenslotte mag afsluiter Rise Of The Phoenix niet onvermeld worden, omdat hier het theatrale karakter meer body krijgt en IG op sommige momenten sterk groovend uit de startblokken gaat.
Op zich is Unite And Conquer een goed album waar Immortal Guardian laat horen dat ze weten hoe powermetal kan en moet klinken. Ik krijg sterk het idee dat ze meer de kant op zijn gegaan van de meer toegankelijke powermetal. Maar hierdoor heeft het album op mij echter niet dezelfde impact als het vorige album Psychosomatic.