Na ruim tien jaar je opvolger uitbrengen is geen uitzondering. Blijft staan dat het lang wachten is geweest voor fans van dit industrial gezelschap. Het opnemen en uitbrengen heeft uiteindelijk vier jaar geduurd. Dat Ted Phelps met zijn Imperative Reaction nog duidelijk geïnspireerd is door het oude Nine Inch Nails geluid komt erg duidelijk naar voren tijdens opener Split. De neiging om een tekst van NIN mee te zingen is ongenadig groot. Daarna is de overeenkomst met de bekende act overigens compleet verdwenen. Dan klinkt Mirror meer industrial/ EBM georiënteerd met een commercieel verantwoord melodieus sausje. Luister bijvoorbeeld naar nummers als When Here Is Somewhere, Glass en Alter Ego. Met The Scales en Like Swine komt duidelijk de EBM invloed naar voren. Mirror is een redelijk veelzijdig album zonder dat het erg verrassend is. Het album klinkt over het algemeen lekker in het gehoor. De zang is overwegend goed. Hij klinkt melodieus, kan goed schreeuwen, maar heeft wel wat problemen met de hogere regionen. Mirror is daarmee een fijn album voor fans van genoemde genres. Het levert eerder het gevoel op van een oude bekende dan van een nieuwe, verfrissende vriend, maar soms is het heerlijk om vast te kunnen houden aan wat je kent.
Imperative Reaction
Imperative Reaction – Mirror
166
vorig bericht