Toen ik op de middelbare school zat was Nile een van die bands waar ik geen genoeg van kon krijgen. Daarna ben ik ze een aantal jaar uit het oog verloren totdat werd aangekondigd dat ze naar de Cacaofabriek kwamen. Dat wilde ik niet missen, alhoewel ik hun eerdere albums goed ken ben ik er met het nieuwe materiaal blind ingedoken.
Van beide voorprogramma’s had ik nog nooit gehoord. In Extremo speelde eerst. De nummers zaten instrumentaal erg goed in elkaar en ondanks dat het overgrote deel van het publiek nog niet was binnen gekomen was de sfeer al erg goed. Iedereen was aan het headbangen en de band had een leuke interactie met het publiek. Zo gooiden ze CDs en T-Shirts het publiek in, vertelden ze leuke verhalen en waren ze oprecht dankbaar dat de mensen waren gekomen.
Vervolgens kwam Krisiun het podium op. Bij de eerste paar nummers was ik nog niet echt onder de indruk. Naarmate de band verder speelden kon ik niet stoppen met headbangen. Het ene nummer was beter dan het ander, al was het wel overduidelijk dat er een band die wist waar ze mee bezig waren voor me stonden. Een prima voorprogramma.
Terwijl er een voetbalwedstrijd bezig was kwam de band waar ik al zolang fan van was het podium op. Ze speelden een mooie combinatie van oude nummers en nieuwe nummers en waren hun recent uitgebrachte album Vile Nilotic Rites mooi aan het promoten. De nieuwe bassist deed het erg goed en heeft zichzelf als waardig lid van de band meteen bewezen. Scott kan fantastisch grunten en deed het erg goed als frontman, evenals Karl. Ook de drummer speelden fantastisch. Ik heb eigenlijk niks aan te merken op Nile deze show. Het was een fantastisch optreden dat ik niet snel zal vergeten. Mocht je de kans krijgen om Nile binnenkort live te zien, koop een kaartje. Meerdere shows deze tour waren uitverkocht en nadat ik ze zelf ook live heb gezien verbaast me dat niets. Een fantastische band, zowel live als op plaat.