Het is altijd goed vertoeven in Hall of Fame. Vriendelijke vrijwilligers, een gezellige lobby en prima zaal. Buiten is het warm, maar binnen is de temperatuur lekker koel en is het donker genoeg voor de juiste ambiance voor wat gothic metal.
Toen ik vernam dat het Brabantse After Taste het voorprogramma mocht verzorgen vanavond vond ik dat wel een schot in de roos. Muzikaal wellicht wat anders, past het donkere sfeertje toch wel prima. De timing is ook prima, want onlangs bracht de band hun nieuwe album, Hungry For Life uit. Kunnen we mooi eens horen hoe dat live klinkt.
De bandleden verdienden hun sporen ruimschoots in andere bands. Zo kennen we zanger/gitarist Dave Meester van God Dethroned, Sid van Kastel (bassist) en drummer Ian van Kastel van White Boy Wasted , Johan Girard van Sisters of Suffocation. Nieuwkomer in de band is Nina Grimm, die het keyboard voor haar rekening neemt, vers afgestudeerd van de enige echt metal beroepsopleiding van Nederland, de Metal Factory.
Er wordt lekker geopend met fel gitaar- en baswerk en een stuwende drum. De nummers van de band zitten over het algemeen wat gelaagder in elkaar maar het is wat mij betreft een goed idee om even stevig te beginnen om onze aandacht te trekken. Qua sfeer en geluid valt niet te ontkennen dat de invloeden van Paradise Lost nogal aanwezig zijn. Soms rockt het echter net wat meer, niet in de laatste plaats door bassist Sid die wat van zijn andere band (White Boy Wasted dus) laat doorsijpelen in het geluid én podiumpresentatie. Er is tussen het donkere, melancholische geluid wat ruimte voor een grapje als Dave bij een nummer aankondigt dat er gedanst mag worden, en als je niet weet hoe, je kunt kijken naar Johan. Verder wordt er niet teveel tijd verspild door praatjes, los van de verwijzing dat ze na de show bij de merch tafel te vinden zijn en het sporadisch noemen van een songtitel. Naast werk van het eerste album zijn er natuurlijk vooral nummers te horen van het nieuwe album. Alles klinkt live net wat stevige dan op de plaat, wat ik altijd wel lekker vind. Het is een beetje jammer dat zowel vocalen en toetsen van Nina nogal slecht te horen zijn boven de brute riffs en percussie.
We zagen Unto Others onlangs nog als voorprogramma van Green Lung in Utrecht. Dit keer mogen ze headlinen. In de zaal zien we een gemêleerd publiek. Goth meisjes, oudere metalheads (die de band nog kennen van hun tijd als Idle Hands) en zelfs twee jonge kinderen. Natuurlijk krijgen die kids wel de aandacht (en plectrums) van de band. Fijn om te zien dat de nieuwe generatie metalheads al klaar staat.
De mix van post-punk, new wave en heavy metal klinkt ook vanavond weer als een klok, ook al zijn er in het begin wat technische problemen te verhelpen. Frontman Gabriel Franco, gewoontegetrouw met zonnebril, weet moeiteloos de juiste toon en snaar te raken. Heerlijk hoe die stem van een melancholische echo naar een rauwe schreeuw of wolvenhuil kan overschakelen. Er wordt energiek over het podium bewogen, een soort van gitaarduels uitgevochten en duidelijk met plezier gespeeld. Blikvanger is toch wel gitarist Sebastian Silva met zijn poses, weelderige haardos en fancy laarzen. Bij elk nummer heerst zo’n gevoel van ‘ja, die is ook gaaf’ en het publiek herkent, zoals je bij de echte grote heavy metal bands als Iron Maiden ziet, vanaf de eerste noot de nummers. Rauwere nummers als Nightfall en Give Me To The Night vallen even goed in de smaak als iets rustiger werk als Butterfly of Dragon, Why Do You Cry en Ramones cover Pet Sematary. Na afloop vinden de setlists en plectrums hun weg naar de handen van gretige fans.
Unto Others heeft vanavond laten zien zeker een volwaardige headliner te zijn. Op weg naar grotere zalen!