Joe Bonamassa – Now Serving: Royal Tea – Live From The Ryman

In het boekje van dit album geeft Bonamassa aan dat dit voor hem maar als een half concert telt. Er keken wereldwijd zo’n vijftigduizend mensen naar dit concert, in de zaal waren er zoals op een foto en in de video’s zichtbaar is slechts 1700 kartonnen uitsnedes van fans te zien. Er is (wat) geluid van publiek, maar dat was allemaal online.
Vorig jaar bracht Bonamassa twee albums uit. Onder de titel A New Day Now een geremixte en opnieuw ingezongen versie van zijn debuut A New Day Yesterday en het volledig nieuwe en in de Abbey Road Studios opgenomen album Royal Tea, waarop hij veel met Bernie Marsden (ex-Whitesnake) samenwerkte. Royal Tea verscheen op 23 oktober en dit concert in zijn woonplaats Nashville vond plaats op 20 september, ruim een maand eerder dus. Het materiaal was afgezien van de eerder verschenen tracks When One Door Opens en A Conversation With Alice nieuw voor het publiek-op-afstand. Afgezien van het wat afwijkende Savannah worden hier alle tracks van Royal Tea uitgevoerd, aangevuld met drie covers va A New Day Now: Cradle Rock van Rory Gallagher, Walk In The Shadow van Free en A New Day Yesterday van Jethro Tull. Bij die laatste wordt er het laatste deel van Yes’ Starship Troopers aangeplakt.
De zaal mag dan leeg geweest zijn, het podium stond met acht mensen behoorlijk vol. Zoals meestal bij Bonamassa grotendeels bekende namen van Royal Tea en eerder materiaal. Opvallend is dat er deze ronde een tweede gitarist op het podium staat in de persoon van Rob McNelly. Best logisch, want Royal Tea had een stevig rockgeluid en die tweede gitaar vult het geluid lekker op. Na het fraaie intro van When One Door Opens knalt het er meteen lekker in. Ze zijn er goed in geslaagd om ook zonder publiek het livegeluid over te brengen. Er zitten talloze kleine verschillen in het geluid, waardoor het vanaf het begin ook als een livealbum aanvoelt. In Lonely Boy waren er in de studioversie blazers te horen. Die zijn hier vervangen door één mondharmonica en dat werkt prima. Qua uitvoeringen en arrangementen wijken de versies verder weinig af van de studioversies. Dat is ook logisch in het eerste optreden waarbij je publiek het nieuwe materiaal hoort.
Bij Royal Tea leek Bonamassa ontspannener en vrolijker dan lang het geval was geweest. Ook hier hoor je dat terug, in opgetogen rockende tracks en met een band die continu in een lekkere groove zit. En dat ondanks het ontbreken van publiek én in het allereerste optreden met het nieuwe materiaal. Na een van zijn beste studioalbums ooit, brengt Bonamassa nu ook een van zijn beste livealbums ooit uit. Zelfs als het volgens hemzelf maar een half concert is.

Joe Bonamassa website