Level10 – Chapter 1

Beloftes maken schuld, en als zanger Russell Allen (Symphony X, Adrenaline Mob) en bassist Mat Sinner (Sinner, Primal Fear) elkaar een paar keer tegen komen, beloven ze tijd te zoeken om samen een album te maken.
De tijd en de kans kwamen toen de hoogste baas van Frontiers Records, Serafino Perugino hen samenbracht, met de bedoeling een nieuw metal album te maken. Bijgestaan door gitarist Roland Grapow (ex-Helloween), gitarist Alex Beyrodt (Primal Fear), drummer Randy Black (Primal Fear) en toetsenist Alessandro Del Vecchio (Voodoo Circle) is de kwaliteit gewaarborgd. Door de verschillende contractuele verplichtingen duurden de opname sessies wat langer, maar het album dat nu afgeleverd wordt, is er één die er mag zijn. Cry No More opent snel en agressief,  lekker melodieus en goed in het gehoor liggend. Soul Of A Warrior en No Turning Back zijn iets minder opzwepend,  maar doen niet onder aan kwaliteit. One Way Street gaat over een persoon die opgroeit in de verkeerde omgeving, in de verkeerde tijd en verkeerde vrienden heeft. Het gaat over de strijd die daar mee gepaard gaat. In Blasphemy gooit de band alle registers weer open, lekker rauw en agressief, stevige drumpartijen en gierende gitaren. Scream And Shout wordt gevolgd door Voice Of The Wilderness, waarbij de drums een heerlijk jungle ritme afgeven.  All Hope Is Gone is een prachtige ballad, een rustpuntje op de cd. De zanger zingt over zijn verloren gegane relatie, ze komt niet meer terug, er is geen hoop meer.  Demonized zorgt direct weer voor tempo, en het nummer dendert voort.  The Soul Is Eternal doet onwillekeurig denken aan Eternal Idol van Black Sabbath, het had zo maar een nummer uit die opname sessie kunnen zijn. Een heerlijke gitaar riff en een pakkende melodie. De afsluiter is Forevermore en dan is het album al weer afgelopen. Eigenlijk wel jammer, het is een zeer goed album en na het luisteren wil je meer.
Er zijn nog geen concrete plannen voor een volgende cd, dat zou wel erg snel zijn, dus de enige remedie is deze cd nog een keer af te spelen. Toch is er hoop, na chapter 1 komt meestal chapter 2.