Home Album review Lightfold – Deathwalkers

Lightfold – Deathwalkers

door Maurice van der Zalm
351 views 4 minuten leestijd

De progressieve metalband Lightfold opereert vanuit het zonnige Athene in Griekenland. Met Deathwalkers is met de nieuwe bezetting een heus conceptalbum opgenomen dat verhaalt over leven en dood en de betekenis daarvan die verder gaat dan we kunnen bedenken.
Met Death As A Beginning start het album waarbij een ongeluk fataal wordt voor de bestuurder en engelenzang hem lijkt te verwelkomen in het leven hierna. Met Save Me laat Lightfold horen dat ze progressieve muziek kunnen maken die gemakkelijk in het gehoor ligt, maar daarnaast een stevige basis kent en aanspreekt. De vrouwenzang is door de compositie heen geweven en past mooi bij het meer zware stemgeluid van Martin Deathwalker. De toetsen krijgen weer vrij spel in Behind The Veil als aanzet naar een krachtig vervolg met aantrekkelijke wendingen en alsmaar de zang van Margarita Papadimitriou, Christina Alexiou en Sofie Karvouma op de achtergrond.
Deathwalkers (Julia) begint met een gitaarsolo die erg proggy aandoet en vervolgt zijn weg daarna verder in het proglandschap. Het ritme is wat onregelmatig te noemen en Thanasis Labrakis volgt met zijn gitaarspel deze route. De zangmelodie van zanger Martin Deathwalker past goed in het geluid, maar hij stippelt ook zeker zijn eigen route uit. Ondertussen wringt, lid van het eerste uur naast Thanasis, Harry Polimeneas zijn toetsenspel er nog even doorheen.
The Collector start met een repeterende riff met daar overheen het toetsenspel van Harry. De compositie ontwikkelt zich daarna in een vrij gemakkelijk in het gehoor liggend geluid dat op gezette tijden versnelt, zeker wanneer de gitaarsolo ingezet wordt. Prettig om naar te luisteren en afgelopen voordat je er erg in hebt.
Beyond The Unknown ligt ergens in het verlengde van The Collector maar is wat zwaarder van aard en door de ‘galmzang’ op de achtergrond en het spel moet ik sterk denken aan Kamelot.
Angel Of The Earth doet muzikaal zijn naam eer aan. Startend in een akoestische setting krijgt de luisteraar een duet voorgeschoteld van Martin Deathwalker met de ‘engel’. Afwisselend feeëriek en uptempo neemt Lightfold je mee op een hemelse reis die gebouwd is op een stevige muzikale basis waarin alle elementen uit  het proggenre voorbij komen. Gaandeweg blijft het tempo lekker hoog en zet Thanasis zijn gitaarspel op de juiste momenten subtiel in.
In She Has To Know beweegt het geluid van Lightfold zich een iets andere richting op. Een richting die niet heel erg afwijkt van wat ik ondertussen gewend ben; het lijkt zich meer te bewegen naar de rock uit de vorige eeuw met een snufje rockopera en Queensrÿche.
In Demon Upon Me daarentegen wordt het tempo weer flink opgeschroefd en zorgt vooral het drumwerk voor een meer opzwepend geluid dat het geheel naar voren duwt. Er wordt hierbij veel gebruik gemaakt van herhaling waardoor je snel met de compositie vertrouwd raakt, maar ook enigszins verveeld raakt naar het einde toe.
Het keyboardgeluid in Deception doet licht denken aan Ayreon, maar al snel gaat Lightfold over naar zijn eigen geluid waarin de gitaaraccenten van Thanasis kenmerkend blijken te zijn. Zo ook in Battle dat gevolgd wordt door Ascending. Een semi-ballad die sterk doet denken aan Queensrÿche ten tijde van Silent Lucidity. De engelenzang doet zijn intrede weer in combinatie met een sfeerbepalend keyboardgeluid. Zo komt er bijna een einde aan dit conceptalbum dat begon met het verliezen van de levende ziel op aarde en na een uur voor de poorten staat van wat we hemel kunnen noemen in At The Gates Of Heaven. Engelenzang begeleidt Lightfold naar de eeuwige rust. Bloedmooi met het koor van Demonic Angels, maar jammer dat het hiernamaals niet een beetje meer metal is. Uiteindelijk heb ik enorm genoten van Deathwalkers. Het is een album met progressieve metalcomposities die goed en gemakkelijk te volgen zijn en op de juiste momenten prettige accenten kennen. Lightfold klinkt als een geheel en de productie is goed. Eventuele vergelijkingen met Kamelot en Queensrÿche doen de band niet genoeg eer aan, maar geven je wellicht wel een richting.
Tot slot is het zeker aan te bevelen om de video’s van de band te bekijken. Je wordt hier getrakteerd op mooie visuele taferelen en goede livebeelden.

Kijk ook eens naar