Dynamo heeft al jaren een goede band met het festival Jera On Air. Niet alleen zijn een groot aantal bands in Dynamo te gast geweest die op Jera stonden of vast gaan staan, maar beiden hebben een kern van hardwerkende vrijwilligers die het een mooi, gemoedelijk podium maken om op te treden. Daarnaast is Dynamo het strijdtoneel voor de jaarlijkse bandbattle die beslist welke relatief kleine act op Jera On Air mag optreden. Vanavond slaan deze twee partijen de handen weer ineen, dit maal om een prachtige metalcore package neer te zetten waar je broekspijpen van gaan trillen.
Opener Loathe zag ik in de Basement van Dynamo, een paar maanden terug. Waar de intiemere setting daar het experimentele karakter van deze band in het vergrootglas zette komt dat op het grote podium wat minder tot zijn recht. Wat overblijft is helaas een band met grotere potentie die ondergesneeuwd wordt door de behoefte vooral hard te knallen en het publiek mee te krijgen. Ook de volgorde van de setlist is niet zo optimaal als eerder. Erg jammer.
Gideon brengt een meer old school metalcore geluid wat dichter zit tegen gewoon ouderwetse, lompe hardcore. Hier niets experimenteels onder de zon en dat pretenderen ze ook niet. Dit zijn gewoon dikke breakdowns, gitaren lager gestemd dan het humeur van je chagrijnige buurman van wie de muziek zachter moet en moordend snelle drums. Murw geslagen door de hakkende riffs en omver geblazen door frontman Daniel McWhorter’s brute vocalen (tijdens een nummer nog even ondersteund door headliner’s vocalist Andrew Dijorio) blijf ik nog net genoeg op de been om naar de merchstand te lopen en een shirtje aan te schaffen. Want ja, ze overtuigen live!
Het mag een beetje opvallend genoemd worden dat we The Devil Wears Prada als support tegenkomen hier. Tenslotte, een paar jaar terug waren ze 1 van de grote nieuwe beloftes op metalcore gebied en een headliner. Toegegeven, de populariteit lijkt wat tanende dus misschien is het niets eens zo gek om te touren met een ineens rijzende ster. Het valt niet te ontkennen dat de mannen uit Ohio goed ontvangen worden door het publiek. Er zitten duidelijk fans tussen van het eerste uur. Het feit dat het geluid opvallend sterk is, maakt ook dat de gelaagdheid van de nummers redelijk goed uit de verf komen deze set.
Stray From The Path staat al op het podium sinds 2001 maar het is met name de laatste paar jaar dat hun ster echt stijgende is. In het kielzog van bands als Knocked Loose zijn ze een voorbeeld van de snoeiharde metalcore bands met sterke hardcore roots die bezig zijn de wereld van zowel de punk als metal liefhebbers te veroveren. Naast een energiek optreden waarbij frontman Andrew over het podium stuitert als een kangoeroe on speed is er natuurlijk ook een plek voor de Boodschap achter deze band. Ik hoor daar wat ontevreden stemmen over in het publiek om me heen, maar wat mij betreft is de wereldverbeterende boodschap iets wat hand in hand (dient) te gaan met een band als deze. Tenslotte lag protest aan de bakermat van de hardcore. Ja, naast het geluid heeft deze band ook de politieke boodschap gemeen met Rage Against The Machine.
Al met al een mooi beeld van wat Jera On Air gaat brengen komende zomer. Het is vast ook geen toeval dat meteen daarna de mooie nieuwe namen voor dat festival bekend worden gemaakt.
Loathe + Gideon + The Devil Wears Prada + Stray From The Path
140
vorig bericht