Eind oktober keren twee oude vrienden terug: Don Dokken en George Lynch, elk met hun eigen project (Dokken en Lynch Mob). Nu we de eerste al hebben bekeken, richten we onze aandacht op de tweede.
Met Babylon biedt het heilige muziekmonster George Lynch ons een album met klassieke hardrock en hardblues die naar Californië ruiken. De zang van Gabriel Colon past perfect bij de zonnige, energieke stijl van Lynch Mob. Je voelt de harmonie tussen de twee mannen, maar ook de andere muzikanten, Jimmy D’Anda op drums en Jaron Gulino op bas, zijn geen figuranten. De grooves en ritmes zijn goed uitgebalanceerd en dynamisch, waardoor elk nummer pakkender is dan de volgende. Het album dient echt als een speeltuin voor de gitarist. Je kunt horen dat hij en zijn bandleden plezier hebben in het spelen en in het tonen van hun passie en creativiteit. I’m Ready, bijvoorbeeld, is een knipoog naar de jaren 80 met zijn old-school glammelodie. Maar het is op nummers als How You Fall, met zijn diepe baslijn, vlijmscherpe riffs en drums die er razendsnel uitkomen, het vurige Fire Master en The Synner, dat George Lynch zijn innerlijke beest helemaal loslaat en weer Mr. Hij herontdekt zijn aanval op noten en toonladders, evenals zijn gevoel voor melodie dat zijn spel direct herkenbaar maakt, en biedt ons een aantal verrukkelijke solo’s. Tot onze vreugde speelt hij een drie minuten durende solo aan het einde van het gelijknamige nummer, een episch nummer met psychedelische effecten. Het is je vergeven als je je afvraagt of zijn vingers in brand zullen vliegen, zo waanzinnig en vooral virtuoos is zijn optreden.
Het is klassieke hardrock, recreatief en onderhoudend, die Lynch Mob speelt. Het lijdt geen twijfel dat Babylon een van de must-haves van dit jaar is, waarmee de legendarische status van George Lynch in de wereld van de gitaarrock wordt bevestigd, hoewel dat in dit stadium eigenlijk niet nodig is. Een essentiële luisterbeurt voor alle liefhebbers van de zessnarige en goed gemaakte muziek.