Moonshine Oversight – Vanishing Lines

Vanishing Lines is het eerste album van de uit Toulon (Frankrijk) afkomstige en in 2014 geformeerde band Moonshine Oversight.
Waar de band zichzelf labelt als een progressieve hardrock band ben ik van mening dat dit genuanceerder ligt. De binnen progressieve rock zo kenmerkende toetsen komen op het hele album immers niet voor. We hebben dan ook meer te maken met een mainstream (hard)rockband die invloeden van progressieve rock, maar ook metal en soms folk integreert. Regelmatig horen we tevens de invloeden van Tool, Gojira en Dream Theater voorbij komen. Dat de negen nummers met een speelduur van ongeveer 52 minuten verfrissend en catchy zijn is een feit.
Na de korte instrumentale opener Moonrise wordt de toon gelijk letterlijk gezet met Vultures. We horen strakke gitaarriffs gedubbelde zang die we in het verdere verloop van deze cd nog vaak langs horen komen. Het nummer gaat overigens over de Bataclan tragedie van november 2015. Het aansluitende Beyond The Stars is met zijn negen minuten met afstand het langste nummer. Zowel de fijne en inventieve gitaarpartijen en het (vaak open en losse) drumwerk kent invloeden van Dream Theater. Tromgeroffel en akoestische gitaar vormen het begin van Mayflies, dat zijn weg aanvankelijk rustig vervolgt maar in het tweede deel overgaat naar een krachtig gitaar georiënteerd nummer met harmonieuze zang.
Moonrakers kent naast nagel-strakke en puntige gitaarriffs, jankende gitaarsolo’s ook momenten waarop gas wordt teruggenomen. Het zijn juist die rustige momenten die voor openingen zorgen in dit verder lekkere groovy hardrock nummer.
De intro van Young Man doet sterk denken aan de Noorse progrock band Gazpacho. Vervolgens wordt een paar versnellingen doorgeschakeld en horen we afwisselende staccato drum- en gitaar patronen. Ook de meerstemmige vocalen zijn hier dik in orde. De afwisseling van elektrische en akoestische gitaar in het tweede deel van het nummer is smaakvol gedaan. De rustige outro in dezelfde Gazpacho-sfeer maakt de cirkel weer rond.
Sparkling Cut opent met zalige en verslavende gitaarakkoorden die overgaan in een meeslepend geheel. Het op dit album kenmerkende dubbele gitaarspel komt hier tot volle wasdom. Voor een moment van rust zorgt Feel. Dit nummer is op single uitgebracht. Ik vind dat een goede keuze. Het nummer is vanwege zijn melodieuze zanglijnen erg toegankelijk. De video bij dit fraaie nummer vind je onderaan deze recensie.
De laatste ruim zeven minuten zijn ingeruimd voor Echoes Of Asymmetry, het meest progressieve nummer vanwege de vele tempo- en sfeerwisselingen. Niet onvermeld laat ik het dubbele gitaarwerk van Julien Pivi en Julien Ventura.
Met Vanishing Lines heeft Moonshine Oversight wat mij betreft een meer dan prima debuutalbum afgeleverd. De tijd zal leren of de band zich écht kan onderscheiden in het drukbevolkte segment waarin men opereert.