Dit verrassende album levert vier nummers op in bijna veertig minuten. Lange, instrumentale stukken muziek met uitgesponnen gitaarsolo’s. Het nummer Invaders is het enige nummer van het album dat vocalen heeft, de andere drie nummers zijn volledig instrumentaal. Toch weet de band de aandacht van de luisteraar er op de één of andere manier bij te houden. Tijdens het luisteren heb ik geen enkele keer de vocalen gemist. Dit komt mede door dat de band verscheidene melodie wijzigingen in een nummer weet te stoppen zodat zelfs nummers van langer dan tien minuten interessant blijven om te luisteren.
Het is het eerste volledige album van de band. Door de goede samensmelting van de melodische basloopjes, de ondersteunende drumpartijen en de subtiel uitgedachte gitaarlijnen komen er vier goede, volwaardige nummers uit de speakers. Normaal gesproken ben ik geen liefhebber van volledige instrumentale albums, maar zoals eerder gezegd, dit album is één van de uitzonderingen. De tijd vliegt voorbij tijdens het luisteren en bij de tweede luisterbeurt vallen er toch weer nieuwe geluiden te ontdekken.
Een goede start voor Ryte in 2020 die naar ik hoop resulteert in meer goede nummers en albums.