Het Italiaanse elan heeft nu een naam: ScreaMachine. Het is waar dat de muzikanten verre van amateurs zijn; ze hebben allemaal gedegen ervaring opgedaan in verschillende bands (Stormlord voor bassist Francesco Bucci, Kaledon voor gitarist Paolo Campitelli…), voordat ze samenkwamen uit liefde voor metal en om een flamboyant, episch en uitbundig geluid te bieden. Er is kracht in aantallen, en dat is perfect hoorbaar op Church of the Scream.
Voor hun tweede opus sloeg het kwintet hard toe, met tien glorieuze, hoogvliegende anthems. Met zangerige refreinen en explosieve melodieën hebben de Italianen zich gevestigd als de verdedigers van de moderne heavy metal, verpletterend, zwaar en majestueus. Elke muzikant speelt zijn rol tot in de perfectie. Alfonso Corace achter de drums geeft alles en levert een enorme dosis energie. Francesco Bucci is één met zijn bas, wiens geluid tegelijkertijd diep, levendig en uitzinnig is. En natuurlijk niet te vergeten de aanwezigheid van de jonge virtuoos Edoardo Taddei en zijn bijna perfecte solo’s die het geheel echt ongelooflijk maken.
Aan de ene kant lijken bepaalde nummers zoals The Crimson Legacy, Church of the Scream en Night Asylum te zijn gecomponeerd met intense woede met als enige doel de onderwereld te laten ontwaken en de aarde te laten beven, maar aan de andere kant suggereren andere nummers zoals Revenge Walker,”Met (H) Aldone en The Epic of Defeat dat de band de heavy metal scene heeft gezien als een grote gevechtsarena en dat ze hier zijn om zichzelf te laten gelden als solide krijgers. Meer dan een vurig album is ScreaMachines Church of the Scream een waar muzikaal spektakel met een bijna cinematografische dimensie gebaseerd op krachtige vocale en melodische vluchten.
Er zou nog veel meer gezegd kunnen worden om de vindingrijkheid en robuustheid van ScreaMachine te beschrijven. Maar één ding is zeker: als l’Église du Cri een echte sekte zou zijn, zouden wij er ongetwijfeld graag aan meedoen!