De muziek is stevig verankerd in de jaren tachtig, de tijd waarin Shriekback ontstaan is. Toch lukt het de band om eigentijds te klinken. De mix van gitaar, keyboard en (bijna) gesproken zang doet regelmatig denken aan Nick Cave. Aan de andere kant klinkt de soul van het imposante Church Of The Louder Light, het swingende Catmandu of Sons Of The Dirt alsof een herboren Stereo MC’s uit de geluidsboxen knalt. De zanger heeft die heerlijke donkere ondertoon die refereert aan door whiskey gesmeerde stembanden. Afsluiter 37 haalt het beste naar boven uit de postpunk/ wave tijd van weleer. De tranentrekker zou het prima doen in een bruine, toen nog met rook gevulde, kroeg. Een ander hoogtepunt is And The Rain. Terecht gepresenteerd als single. Een prima nummer met die hypnotiserende drumritmes, de zingende slide gitaar en die zware stem. Ondanks dat niet alle nummers even boeiend zijn is Why Anything? Why This? een statement dat bands uit de jaren tachtig nog steeds machtig mooie muziek kunnen maken.
Shriekback
Shriekback – Why Anything? Why This?
315
vorig bericht