Tom Englund heeft het het afgelopen jaar druk gehad. Met Redemption werd er een live-album uitgebracht en het nieuwe album van Evergrey staat op punt om uitgebracht te worden aan het begin van 2021. In te tussentijd vond hij ook nog tijd om met pianist Vikram Shankar een album uit te brengen waarop louter zang en piano te horen zijn.
De paden van de twee heren kruisten elkaar toen Tom een pianoversie van het Evergreynummer Distance onder ogen kreeg. Tom was zo onder de indruk van het charismatische pianospel van Vikram dat hij besloot om samen te gaan zitten om muziek te schrijven. En hoewel hun muzikale achtergronden verschilden van elkaar vonden ze elkaar in de kracht van muziek en melodie. En bij het schrijven bleek dat ze beide eenzelfde richting voor ogen hadden voor de composities op Satellites.
Ergens ligt het ver buiten de comfortzone van Tom, maar aan de andere kant is het geluid van Silent Skies ook altijd weer terug te voeren naar de prachtige ballads die Tom met Evergrey maakt. En dat gevoel van emotie en passie heeft zich zeker vertaald naar dit album. Het prachtige Horizons (extended version) bijt de spits af en het blijkt dat het geluid van slechts piano en zang een holistisch muzikaal universum kan scheppen waarin je kunt verdwalen. Vikram weet met soms slechts enkele akkoorden een decor neer te zetten waartegen het heerlijke stemgeluid van Tom als zonnestralen mag weerkaatsen. Horizons is slechts een voorbode van wat gaat komen. Soms uiterst gevoelig, dan weer meer ontvankelijk zet Silent Skies hun gevoelige stempel op dit uiterst vervelende jaar. Daarbij geeft Tom aan dat de teksten gemarkeerd zijn door zelf-reflectie omdat hij zich in een periode in zijn leven bevond waarin hij zich eigenlijk niet wilden bevinden. Daarmee is Satellites absoluut geen verdrietig album geworden, maar wel een album barstensvol passie en emotie.
Op het album is ook de cover Here Comes The Rain van The Eurythmics te vinden. Een compositie dat van begin af aan een inspiratie voor Tom is geweest om muziek te schrijven. Daarnaast is Distance van Evergrey, de compositie waarmee het uiteindelijk allemaal begon, ook te vinden.
Silent Skies zet met Satellites een album op de markt dat toch uniek te noemen is. Waar een aantal bands ervoor kiest om eigen nummers akoestisch opnieuw op te nemen, neemt Tom wel het gevoel van Evergrey mee, maar dan in een setting waarop zang en piano elkaar vinden in composities die, misschien wel door het ontbreken van krachtige ondersteuning, kaal doch verpletterend je overweldigen. Ideaal voor de donkere winteravonden, maar zeker ook verder in het jaar om alle stress en spanning even los te laten en je te laten onderdompelen in een muzikale mind-fullness.
Silent Skies – Satellites
360
vorig bericht