Een nieuw studio album van deze Belgische electro rock band, elf nieuwe nummers moeten hun weg vinden naar een luisterend oor.
Alle nummers zijn door de multi culturele band geschreven, de teksten zijn van zangeres Karolina Pacan. Het album is stevig en compact, hier en daar dreigend en intimiderend, maar ook af en toe wat luchtiger. Alone steunt op stevige gitaarpartijen, vergezeld door de glasheldere stem van Pacan. De electronische intro van Fears begint rustig om dan over te gaan in een riff die doet denken aan Rammstein, somber, dreigend en stuwend. Ook Horror Show en The Sign leunen op de stevige riffs. Lekkere nummers en het is beslist geen straf om deze aan te horen. Thanatos is een filmisch nummer, tijdens het luisteren zie je de openingsscène van een oude zwart wit horror film. De sfeer is erg goed gevangen in dit nummer. Een rustige piano intro markeert Last Friends, het is bijna een afscheid. Mooi en breekbaar gezongen door Pacan. Veel meer elektronische invloeden hoor je terug in Deca Dance, een wat trager nummer. Aan het eind is er nog een ritmische drumpartij ingespeeld waarbij het nummer bijna aandoet als een jaren tachtig disconummer. Erg goed in elkaar gezet. Escape heeft ook stevige partijen, dreigende riffs, afgewisseld met de vocalen van Pacan. Dreunende drums maken het geheel compleet.
Al met al duurt het hele album drie kwartier, en gezien de hoge standaard van de nummers, had dat best meer mogen zijn. Muzikaal en tekstueel zit het weer allemaal goed in elkaar. Er staat gewoon geen tegenvallend nummer op.
Skeptical Minds – Omega Thanatos
547
vorig bericht