U.D.O. – Game Over

Zanger Udo Dirkschneider (ex-Accept) en zijn collega’s weten weer een sterk album neer te zetten.
Schijnbaar kan Dirkschneider slecht stil zitten, de laatste jaren zit er niet zo heel veel tijd tussen de releases van zijn band U.D.O. . En dat is fijn voor de fans. Anders dan de titel Game Over doet vermoeden is dit niet het afscheidsalbum van de band maar een waarschuwing aan de mensheid. Dirkschneider tipt wereldproblemen aan waar wij als aardbewoners mee aan de slag moeten om te zorgen dat het geen definitieve Game Over voor de mens wordt.
Dirkschneider weet wel waar hij over praat, hij reist al ruim veertig jaar de planeet over, van Rusland uit de tijd van het IJzeren Gordijn tot aan Peru waar hij op een hoogte van vierduizend meter een concert gaf. Hij heeft de wereld zien veranderen en maakt zich zorgen. Klimaatverandering baren hem zorgen, de overstromingen in Duitsland en de bosbranden in Zuid Europa laten zien dat er actie ondernomen moet worden. Maar ook het probleem van kindsoldaten laat hem niet onberoerd. Het nummer Kids And Guns verhaalt daar over, een trieste tekst over een onderwerp dat helaas nog steeds voorkomt.
De muziek is weer zoals je van U.D.O. mag verwachten, goed in het gehoor liggende rock. Een nummer als Metal Never Dies is een nummer dat het live ook goed gaat doen. Ook Prophecy en Holy Invaders zijn nummers zoals we die graag horen. Stevige gitaren en beukende drums. En vocalen die af en toe lijken op een kruising van die van Dan McCafferty (Nazareth) en Brian Johnson (AC/DC). Love it or hate it dus.
Het hele album duurt bijna zeventig minuten waaronder twee bonustracks die uitsluitend op de digipack versie staan. Speed Seeker kon zomaar een AC/DC nummer zijn. Time Control is iets minder uptempo en heeft een krachtig achtergrond koor. Kortom, Game Over is een album met goed doordachte teksten en een muzikale omlijsting die voldoet aan de verwachting. Geen miskoop dus.