Vanavond staat de kleine zaal van de 013 in het teken van lekkere progrock. Long Distance Calling met als voorprogramma’s Petter Carlsen en Rendezvous Point.
De eerste die de avond mag aftrappen is singer songwriter Petter Carlsen uit Noorwegen. Hij bewijst een erg goede singer songwriter te zijn. De zang is zuiver, de nummers passen in het straatje van Long Distance Calling en de sound van zijn gitaar doet me denken aan o.a. Anathema. Het aanwezige publiek is muisstil als hij met een nummer bezig is. 
In zijn set heeft hij ook een paar nummers die hij, in deze tour, samen met Dave Jordan (gitarist van Long Distance Calling) uitvoert. Het is een leuke samenwerking die een jam achtige feel heeft, omdat ze eigenlijk weinig hebben afgesproken omtrent de uitvoering. Hij is ook iedere keer anders grapt Petter tussen de nummers in. Het tweede nummer samen is een soort van endless versie omdat ze geen einde hebben afgesproken. Petter sluit zijn set weer alleen af. De inmiddels redelijk gevulde zaal juicht hem toe. Petje af, wat een mooie set was dit.
De volgende die het podium mag betreden is de Noorse band Rendezvous Point. Ze starten hun set lekker pittig en de zanger Geirmund Hansen laat meteen horen dat hij over een mooie stem beschikt voor zowel clean als scream. De muziek heeft lekkere ritmes en is heerlijk afwisselen. Je verveelt je geen moment, want dan is er weer een twist in de nummers. 
Stevige drum en bas partijen zorgen voor pompende, sterke ritmes waar de rest van de sound op voort geborduurd wordt. De toestenist en geluidseffecten man Tangen Svennæs heeft geweldige effecten en in het tweede nummer van de set wordt het bijna Nintendo achtig. Petter Hallaråker zorgt met zijn gitaar voor mooie loopjes die met de toetsen samen een mooi gestructureerde sound creëert. Zijn solo’s zijn ook goed, lekker snel of juist rustig. De afwisseling in de muziek en ook in de zang, die van spreken naar screamen gaat en van een duivels lachje naar een prachtige cleane sound zorgen ervoor dat de set voorbij vliegt en al snel is het tijd voor de hoofd act.
Het Duitse Long Distance Calling is de hoofdact van vanavond. Ze starten met het nummer Getaway wat niet echt lekker ontvangen wordt door het publiek. Maar met het tweede nummer Arecibo weten ze het al weer goed te maken. Na enkele instrumentale nummers verschijnt Petter Carlsen op het podium, want hij is ook de nieuwe zanger van Long Distance Calling. Nummer zoals Reconnect en Rewind worden afgewisseld met nummers zoals Black paper planes en The very last day. Het maakt een heerlijke afwisselende set en ik moet zeggen dat ik persoonlijk erg happy wordt van de toevoeging van Petter aan de line up. Zijn stem is uitermate geschikt voor deze muziek en hij laat horen dat hij ook beschikt over mooie rauwe uithalen naast zijn zuivere cleane stem. De nummers blijven met hem als zanger ook dichterbij het instrumentale Long Distance Calling dat we al jaren kennen. 
Mooie gitaarriffs die op elkaar bouwen en door elkaar heen weven bouwen de nummers op tot hun hoogte punt en ritmes die wisselen van heftig naar heel rustig binnen hetzelfde nummer zorgt voor een soort trance waar je in weg kan zakken. De heren zetten een zo goed als foutloze set neer die de inmiddels goed gevulde zaal helemaal mee krijgt. Bij het laatste nummer Beyond the Void doet Petter met zijn gitaar ook mee om de instrumentale afsluiten nog meer power te geven. Een top afsluiter van deze heerlijke avond.
