Elk jaar schotelt Nirwana Tuinfeest de festivalbezoeker een schitterend programma voor. Zo stonden er de afgelopen edities al bands zoals Therapy?, Hatebreed, De Heideroosjes, Clawfinger, Urban Dance Squad, Flogging Molly en The Fun Lovin’ Criminals. Het festival in het Brabantse Lierop schromt zich dan ook niet om nationale en internationale acts op het podium te laten spelen. Ook dit jaar is er weer veel moois te verwachten. Sommige dingen heb je niet in de hand. Het weer bijvoorbeeld. Dit jaar hoeven de bezoekers in Lierop niet te klagen dat het te koud is. Op misschien wel de warmste dag van het jaar trapt Nirwana Tuinfeest af!
De opener van de dag is altijd de winnaar van de wedstrijd Eurosjopper. Echter heeft de winnaar van dit jaar Ohlsen verstek moeten laten gaan. Niet getreurd, want hierdoor mag de nummer twee van de bandstrijd STOOSH het festival openen.
Zij lijken nog niet gewend te zijn om op zo’n groot podium te spelen en het duurt ook wel even voordat de band los komt. Ondertussen druppelen de bezoekers langzaam binnen. De opvolger van de opener van vandaag, Candybar Planet, was een Stonerrockband uit Eindhoven die van 1994 tot 2002 bestaan heeft. De band werd opgericht in 1994 door een aantal vrijwilligers van de Effenaar. Candybar Planet heeft op o.a. Dynamo Open Air Eindhoven in 1996, Dynamo Open Air in Tsjechië in 1999 gestaan. Nu zijn ze weer terug en staan dit jaar op het podium van Nirwana. De mannen hebben er duidelijk zin in en zorgen er al snel voor dat ook de mensen van de camping het festivalterrein opkomen.
Het publiek is al behoorlijk opgewarmd door Candybar Planet als Navarone de podium betreedt. De band maakte het afgelopen jaar een behoorlijke spurt. Sinds hun optreden in DWDD hebben ze al heel wat festivals en podia met een bezoek vereerd. Zo ook vandaag op Nirwana Tuinfeest waar de heren hun kunsten mogen vertonen. Met misschien een traag intro trapt de band af met “December” van hun album “A Darker Shade Of White”. Dat trage is overigens binnen no time verdwenen. De jonge honden van Navarone voeren het tempo snel op en er wordt al gauw duidelijk waarom de heren zo populair zijn op het moment. Wat een grootse muzikanten en wat een geweldige zanger. Merijn van Haren is gezegend met een fantastisch stembereik en kan behoorlijk uithalen. Dit doet hij dan ook veelvoudig en dat past prima bij de sound van deze band. Navarone speelt seventies rock en neemt de toeschouwers mee terug in de tijd. Een tijdperiode waarin overigens de bandleden zelf niet eens waren geboren. Toch weten ze de muziek uit deze periode op een behoorlijk goede manier te vertolken. Het enthousiasme spat van het podium en heeft een positieve uitwerking op het publiek dat geboeid staat te kijken. De single “The Red Queen Effect” ontbreekt ook vandaag niet en Navarone laat zien waarom ze het terecht zo druk hebben de laatste tijd. Er wordt echter aangekondigd dat ze een verrassing in petto hebben vandaag. Wie tijdens de soundcheck al had opgelet had al kunnen zien wat het dit zou gaan inhouden. Niet veel later komt ook Robin Piso het podium oplopen en neemt plaats achter het Hammond-orgel. Het bandlid van DeWolff hoeft enkel een paar toetsen aan te raken om het publiek in extase te krijgen. Slechts een paar tonen doen iets heel moois vermoeden. Zou het dan echt zo zijn dat Navarone zich gaat wagen aan “Child In Time” van Deep Purple? Hoe hoog wil je de lat leggen? Nou, het antwoord is heel hoog en JA Navarone heeft het vol verve gedaan. Een heerlijk uitgesponnen versie van deze klassieker zorgde voor het ultieme hoogtepunt van deze dag. Fenomenale uithalen van zanger Merijn, strak gitaarspel en het heerlijke Hammond-orgel doen oude tijden herleven. Hiervoor komen mensen naar een optreden!
Aan DeWolff de zware taak om na zo’n performance de goede sfeer voort te zetten. Opener “Don’t You Go Up The Sky” knalt er meteen heerlijk in. Deze klassieker trekt meteen de volle aandacht en aansluitend spelen de Limburgers meteen wat andere bekende nummers. De status van nieuwkomer zijn de heren ondertussen gepasseerd en iedereen weet wel wat de heren in petto hebben. Nirwana Tuinfeest gaat vanavond terug in de jaren ’70. De sfeer die is aangewakkerd door Navarone zet zich dan ook prima voort. Echter verslapt de aandacht van de bezoekers tijdens het optreden van DeWolff. De band zet een behoorlijke trip in en dit blijkt niet helemaal in de festivalset te passen. Dit zou meer passen in een clubshow voor eigen publiek. Wel laten de heren horen wat voor een goede muzikanten het zijn. De setlist van vandaag is een mix tussen oud en nieuw materiaal, waarbij een uitgesponnen versie van “The Pistol” het wel erg lekker doet en ook “Voodoo Mademoiselle” klinkt weer heerlijk in de oren. Naast het bestaande materiaal laten de mannen ook horen dat er een nieuw nummer geschreven is en dat mag op Nirwana niet ontbreken. Zanger Pablo is overigens een voortreffelijk zanger en weet het publiek met zijn zang en sterk gitaarspel prima te vermaken. Ook laat de band een langdurige drumsolo horen die geweldig wordt belicht. Het trio heeft het echter moeilijk gekregen door de manen van Navarone. De overbluffende factor blijft een beetje uit. Wel krijgt DeWolff het publiek weer behoorlijk in beweging met afsluiter “Gold And Seaweed”. Nog eenmaal gaan de bezoekers helemaal los en dan zit het optreden van het Limburgse bluesrocktrio erop. Onder luid applaus nemen de mannen afscheid en bedanken de crew en de bezoekers.
In een rap tempo wordt het podium omgebouwd voor de afsluiters van de vrijdagavond. Binnen no-time staat het gehele podium van Nirwana gevuld met allerlei stellages. Dit allemaal voor de show van Within Temptation. Het is ondertussen ietsjes afgekoeld als de grote videowall aangaat en de introfilm “Mother Maiden” de show mag inluiden. Vervolgens horen we zangeres Sharon den Adel de eerste tonen zingen en komen de gitaristen het podium bestormen. Een show van Within Temptation draait om een strakke productie. Er wordt niets aan het toeval overgelaten en alles is van A tot Z afgesproken. Hierdoor wordt het enthousiaste publiek meteen gegrepen en weet men van voor tot achter te boeien. Het grote videoscherm werkt hier dan ook prima aan mee. Door allerlei films en beelden te gebruiken is er continu wel wat te zien. Producties zoals deze kosten veel geld, dat kun je gewoon zien. Je krijgt er dan ook heel wat voor terug. De afsluitende act van de eerste festivaldag van Nirwana zet een vermakelijke show neer, waarbij klassiekers “Stand My Ground” en “ice Queen” niet ontbreken. Nog steeds zijn deze nummers immens populair. Het publiek gaat dan ook helemaal uit zijn dak. Ook de Lana Del Rey-cover van “Summertime Sadness” wordt luid meegezongen. Echter willen ook een aantal dingen vandaag niet zo lukken. De show wordt geteisterd door technische mankementen. Zou bepaalde apparatuur misschien oververhit geraakt zijn? Het videoscherm lijkt soms te haperen en dan zie je meteen dat de band wat in de problemen komt. Het loopt niet zoals het moet gaan en dat is deze act niet gewend. Er ontstaan langere pauzes tussen de nummers en het publiek wordt ook onrustig. Als oplossing lijkt gekozen om de ballad “Memories” te doen en zo vervolgens de show te herpakken. Sharon lijkt ook van slag en zit er met de teksten soms ook wat naast. Dit is niet het Within Temptation wat we gewend zijn. Er hapert wat in deze show die als try-out dient voor de flinke Europese tour die de band gaat doen. Als dan ook als afsluiter “Mother Earth” wordt gespeeld is het meteen afgelopen, geen toegift, het is over en uit. Daarentegen is het voor Nirwana Tuinfeest nog niet over, nog twee mooie dagen voor de boeg!
Nirwana Tuinfeest (Lierop) 02/08/2013
110
vorig bericht