De nieuwe Gentse blackmetalband Matavitatau verraste ons enkele weken geleden met een interessante eerste release. Numen Nescio heeft alle lyrics in het Latijn en is uitgekomen op tape bij een Italiaanse label. Het gebruik van Latijn triggerde ons voor een interview met vocalist Θ en het werd een veel leuker gesprek dan je met een leraar Latijn zou verwachten, over headbangende Romeinse goden, een gitarist die ook dichter is en artificiële intelligentie als vertaal-robot.
Matavitatau startte in 2021. Is de band gegroeid uit een corona-projectje?
Θ : Ik herinner me niet dat corona er iets mee te maken had, nee. We zijn helemaal aan het einde van dat jaar begonnen en volgens mij kon er toen al weer behoorlijk veel op sociaal vlak. Heel precies weet ik het niet meer. Het is verbijsterend hoe snel heel die bizarre periode een waas van onwerkelijkheid over zich heeft gekregen.
Jullie band is vernoemd naar een woord uit de Romeinse schelmenroman Satyricon. Er bestaat discussie over de betekenis van het woord Matavitatau. Wat betekent de bandnaam voor jullie?
Θ : Het mysterie rond het woord vormt een groot deel van de aantrekkingskracht. In het kader van de Cena Trimalchionis vertelt een vrijgelatene genaamd Niceros dat hij tijdens een nachtelijke tocht door het woud geconfronteerd werd met een weerwolf – sterker nog, de soldaat die hem vergezelde om zijn veiligheid te garanderen, die bleek zelf een weerwolf te zijn. Dan trekt hij zijn zwaard en – matavitatau! – ‘ik hakte in op schaduwen’, zo staat het er. Is het een soort abracadabra-achtige formule die je uitroept in dergelijke situaties? Misschien. Vooral de hele academische discussie errond vind ik heel plezant om te lezen. De meest gerenommeerde latinisten ter wereld gaan dan in gezaghebbende publicaties de meest absurde theorieën opbouwen – heerlijk. Wij nemen zelf geen standpunt in over de betekenis, maar puren genot uit het raadsel.
Was er onmiddellijk het idee om lyrics in het Latijn te doen of was het idee van een band te beginnen er eerst?
Θ : Ja, dat was zowat het allereerste dat vaststond. Ik ben als klassiek filoloog bijna dagelijks met Latijn bezig, dus voor mij kwam dit idee heel spontaan. Het feit dat Latijn een steeds terugkerend element is in de geschiedenis van het zwaardere metaal is dan mooi meegenomen, al is het mij bij de meeste bands niet geheel duidelijk wat ze er nu precies mee hopen te bereiken. Wat wel gauw duidelijk is, is dat de meesten helemaal niet thuis zijn in Latijn.
Blijkbaar wordt er nogal wat gezondigd tegen de grammaticale correctheid van Latijn in metal-lyrics. Is dat dan elke keer dat er Latijn gebruikt wordt in lyrics of zijn er heel stuitende voorbeelden van Google Translate-Latijn?
Θ : Het is – jammer genoeg – met een vergrootglas zoeken naar bands die Latijn hebben weten te incorporeren zonder de meest groteske blunders te maken. Als prille tiener stoorde mij dit al. Het is meestal op grammaticaal vlak dat het misloopt. Losse woorden opzoeken in het woordenboek lukt meestal wel nog nét. Ze op een zinvolle manier op elkaar doen aansluiten lukt al heel wat minder. Neem nu bijvoorbeeld het nummer Sear Me op de eerste plaat van My Dying Bride. De complete onzin die daar uitgekraamd wordt, vergalt mijn plezier wel, eerlijk gezegd. Dan ben ik (heel kortstondig maar, hoor) jaloers op iedereen die er niets van begrijpt en het gewoon mooi en raadselachtig vindt klinken. Misschien is het inderdaad wel zo dat bands tegenwoordig AI gebruiken voor dergelijke zaken, wie zal het zeggen. Maar een Google Translate bakt er ook niets van, zoals ook enkele van mijn leerlingen al tot hun scha en schande hebben ondervonden, haha.
Je zou een soort van lyric-dokter kunnen worden voor bands die Latijn willen gebruiken. Of heb je na je dagtaak al genoeg van het leraar zijn?
Θ : Laten we één ding wel eerst duidelijk maken: ik krijg nóóit genoeg van Latijn! Voor mij is het echt een passie. Ik has pas twee weken vakantie, en dan ben ik elke dag nog veel intensiever met Latijn bezig dan op lesdagen. Het idee dat je aanreikt, heb ik zelf al in de praktijk willen brengen. Ik heb een speciaal e-mailadres hiervoor en heb overal waar ik maar kwam visitekaartjes achtergelaten, specifiek met het aanbod om Latijnse of Oudgriekse lyrics en titels na te kijken. Ook talloze internationale muzikanten heb ik, op een hopelijk zo min mogelijk pedante manier, hierover aangesproken. Velen gaven zelfs aan dat ze het heel boeiend vonden en borgen mijn kaartje zorgvuldig op … En hoeveel respons heb ik over de jaren al gekregen? Absoluut geen. Niet één enkele mail. Ook goed, denk ik dan, componeer dan zelf je titels en ga Dark Funeral achterna. Ach ja, zo belangrijk is het allemaal niet, hoor ik de lezer denken, en dat klopt ongetwijfeld. Maar ergens vind ik het toch jammer dat buitenstaanders zo wel heel gemakkelijk hun vooroordelen over het primitieve muziekgenre voor neanderthalers bevestigd zien.
Krijgen je leerlingen al eens een Matavitatau-lyric om te ontleden?
Θ : De meeste leerlingen weten wel van mijn ‘schaduwcarrière’. Toen er nog geen opnames waren, konden ze er wel eens over doorbomen, maar dat was eerder om de les wat te vertragen denk ik. Om een of andere reden vonden ze mijn band boeiender dan het gebruik van de conjunctief in de verschillende soorten bijzinnen, merkwaardig niet? Nu onze demo overal te beluisteren valt, is er veel minder interesse. Begrijpelijk, welke tiener luistert er tegenwoordig nog naar black metal? Waarschijnlijk hebben ze het na dertig seconden voor bekeken gehouden. Goed, nu kan ik weer verder met de leerstof, haha. Ik heb nog geen teksten in de klas gelezen die ik voor Matavitatau gebruikt heb. In theorie zou het wel kunnen, met name Horatius (zie ons nummer Calcanda Semel Via Leti) komt in het vijfde jaar sowieso aan bod, maar ik maak daar een andere selectie. Ik geef ook avondles aan volwassenen, daar is de Archytas-ode wél aan bod gekomen. Dan moet ik mijn gezicht in de plooi houden en bij de cruciale verzen mijn neiging om over te gaan op theatrale raspy vocals zien te onderdrukken, haha. Ik denk niet dat het voor mijn cursisten een toegevoegde waarde zou bieden om dan snel even op de achtergrond ons nummer te laten blasten.
Metalbands die uitsluitend in het Latijn zingen zijn dun gezaaid. Denk je dat dit een gat in de markt is of eerder de niche in de niche?
Θ : Sinds de demo uit is, spreken mensen ons wel eens aan om te wijzen op andere obscure bands die ook volledig Latijnse lyrics hebben. De man die ons logo ontworpen heeft, raadde mij Nazgûl (uit Sicilië) aan: dat was voorlopig de beste poging die mij onder ogen kwam. Er zitten hier en daar wel nog foutjes in, maar kom, goed geprobeerd. Wel jammer dat het dan over elfen en draken moet gaan, daar heb ik persoonlijk niet zoveel voeling mee. Op de Bandcamp-pagina van ons label had iemand nog een paar andere groepen vermeld die ik nog niet grondig bekeken heb, maar de meeste kon ik na twee seconden op Metal Archives al afschrijven. Ik hoop binnenkort sterkere concurrenten te ontmoeten!
Gaan de lyrics van Matavitatau over de klassieke onderwerpen van de literatuur in de (Romeinse) oudheid of vertalen jullie hedendaagse onderwerpen in het Latijn, waarbij je bijvoorbeeld nieuwe woorden moet uitvinden voor zaken die toen nog niet bestonden?
Θ : Mijn voornemen was van in het begin om aan de slag te gaan met de bestaande Latijnse literatuur en daar interessante fragmenten uit te gebruiken. Voor de nummers op de demo heb ik een beroep gedaan op grote dichters uit de Romeinse oudheid (Horatius, Lucanus en Statius) en in mindere mate (op Mundo Casuro) op middeleeuwse bronnen (Egbert van Luik en Bernard van Cluny). In andere, voorlopig nog onuitgebrachte nummers komt die laatste uitgebreider aan bod, en daarnaast Seneca en Valerius Flaccus alsook twee Italiaanse humanisten: Albertino Mussato en Girolamo Fracastoro. Soms maak ik kleine aanpassingen om alles precies zo te krijgen als het in mijn kraam past, maar voor het overgrote deel zijn de teksten dus niet door mezelf geschreven. Ik laat voorlopig nog in het midden of ik dit in de toekomst wel zal doen of niet. Ergens zie ik de beperking die ik mezelf op die manier opgelegd heb wel als een boeiende uitdaging. Maar er zijn zoveel geweldige bronnen van de Oudheid tot nu, ik zal niet snel zonder materiaal komen te zitten. Van dat hedendaagse Latijn vol hyperartificiële woorden voor moderne voorwerpen ga je mij niet snel zien gebruiken, want dat vind ik vrij weerzinwekkend.
Met het Latijn als insteek geef je natuurlijk ook zelf een voorzet voor concept-albums over pakweg de Aeneis van Vergilius, over Nero of De Bello Gallico van Julius Caesar. Is dat een denkspoor dat jullie volgen?
Θ : Neen, dat is zeker niet mijn bedoeling, dat vind ik enigszins potsierlijk. Ik zie me zeker wel nog verzen van Vergilius gebruiken, dat wel, maar geen herwerkingen van integrale klassiekers, dat kan alleen maar fout aflopen. Ik kwam er onlangs wel achter dat de Italiaanse band Hesperia van die uitgebreide conceptalbums in meerdere delen heeft, een ‘metalen Aeneis‘ bijvoorbeeld. Misschien moet ik daar binnenkort maar eens naar luisteren.
De titel van de release is Numen Nescio. Vanwaar die titel?
Θ : Onze titel is numen nescio, een woordspeling op nomen nescio (letterlijk: ‘ik ken de naam niet’). Numen betekent iets als ‘goddelijke macht’ of ‘goddelijke wil’. De oorspronkelijke, letterlijke betekenis is een ‘knik’ van het hoofd, ter teken van instemming. Bekend is het beeld van de oppergod die knikt en zo de hele Olympus doet daveren (zie Homerus, Ilias 1.524-530). Bij Ovidius slaat Jupiter zelfs aan het headbangen (Metamorphoses 1.177-180). Maar om op je vraag terug te komen: de titel van onze demo betekent dus ‘Ik ken de goddelijke wil niet’.
De release is nog jong, maar merken jullie al dat bepaalde tracks meer aanslaan/reacties uitlokken/gespeeld worden dan andere?
Θ : Wanneer ik de Bandcamp-statistieken bekijk, zie ik het wel jammer dat Calcanda veruit het minst gespeeld wordt. Jammer, want dat is het nummer dat mij het nauwst aan het hart ligt. Uit de voorlopige reacties meen ik te mogen afleiden dat Elicior er voor veel mensen uitsteekt. Dat is licht verrassend, want het is veruit het langste en meest complexe nummer. Anderzijds begrijp ik het ook wel, want het bevat een aantal heel opzwepende passages. Ik vind het ook één van de leukste tracks om te spelen in de repetitieruimte.
Welk verhaal zit er achter de afbeelding die gebruikt werd als artwork?
Θ : Dat is een afbeelding uit een Totentanz-collectie die in verschillende varianten bestaat. De specifieke prent die wij gekozen hebben, komt uit het Vergänglichkeitsbuch van Wilhelm Werner von Zimmern, uit Donaueschingen. Ik kwam hem toevallig tegen op een website die in dit thema gespecialiseerd is en voelde meteen een klik. De knoop was heel snel doorgehakt. We krijgen er ook positieve reacties op.
Black metal is het metalgenre dat het hardst van leer trekt tegen het katholicisme. Zit dat er ook in bij jullie of grijpen jullie daarvoor terug naar de godenwereld van de Romeinen?
Θ : Wij hebben allemaal een gezonde afkeer van dogmatische geloofssystemen, dat spreekt inderdaad bijna vanzelf in de black metalwereld. Dus neen, er zitten geen devote christenen of aspirant-monniken in de band, om het diplomatisch uit te drukken. Maar in tegenstelling tot veel andere bands is het voor ons geen prioriteit om constant en expliciet op religie in te beuken. In de lyrics van Elicior Tenebriszit de uitspraak ‘superum contemptor’ (‘minachter van de goden’), maar veel verder gaat het op dit moment niet. Een uitzondering vormt misschien wel een voorlopig onuitgegeven nummer genaamd Ex Imo Specu, dat is een aanroeping van de ‘trotse vader’ die ‘van de sterren verstoten is’ en genoegen schept in ‘oorlog, dood, ondergang’ enz. Die tekst sprak me toch genoeg aan om hem te gebruiken, maar maak van ons alsjeblieft geen orthodoxe satanisten.
Van in het prille begin was de dood het centrale thema van Matavitatau, en dat zal zo blijven. Anderzijds gaan we ook niet gaan doen alsof we het Romeinse godensysteem aanbidden of zo, dat zou ook vrij belachelijk zijn. Ik probeer in de Latijnse teksten die ik selecteer ook de vermelding van specifieke goden tot een minimum te beperken. In Calcanda zul je wel Mars en Proserpina tegenkomen, maar dan louter als personificaties van respectievelijk oorlog en de dood.
Hoe zijn de reacties op de release van Numen Nescio? Bemoedigend genoeg om hiermee door te gaan?
Θ : De reacties zijn heel positief, tot onze eigen – ik ging zeggen ‘verbazing’, maar laten we het houden op ‘vreugde’. Ik zie dat de tape al bijna uitverkocht is en hij is nog niet eens uit. Wie weet komt er wel een aanbod om hem op CD of vinyl uit te brengen. Dat zou ook mooi zijn.
Dat Italiaanse cassette-label heeft zich relatief snel gemeld.
Θ : We waren eerst in gesprek met een lokaal label, maar daar speelden toevallig net wat interne problemen waardoor alles op de lange baan kwam. Canti Eretici is inderdaad snel in dat gat gesprongen. We zijn heel tevreden met de communicatie en toewijding van Max, een man die zich met hart en ziel wijdt aan elk van zijn releases. Zijn tapes zien er ook geweldig uit, dat wisten we al eerder. Er zitten zeker wel bands op die wij erg de moeite vinden. Om er maar enkele te noemen: Trhä, Wraithlord, Malva Silvestre, Hexcastle, Wind Cathedral…
De fascinatie van blackmetalbands voor releases op cassette moet je misschien eens proberen uitleggen aan fans van andere metalgenres.
Θ : Ik ben misschien niet de aangewezen persoon om deze vraag te beantwoorden: ik heb wel sympathie voor het medium, maar ik ben een kind van het CD-tijdperk, en dat blijft voor mij ook het medium bij uitstek. Vandaar dat ik een CD-release van onze demo wel op prijs zou stellen. Ik begrijp je kanttekeningen bij cassettes wel, maar in mijn ogen vallen die in het niets naast de minpunten van vinyl, en daar is tegenwoordig een gigantisch deel van de metalscene moedwillig blind voor, dus tja… Laat ieder maar zijn eigen speelgoed kiezen.
Hebben jullie zelf een collectie op tape/vinyl/CD of zijn jullie al meer van de Spotify-generatie?
Θ : Ik ben opgegroeid in het cd-tijdperk. Ik kocht mijn eerste CD’s in 1993. Toen was dat nog entry-level metal zoals Metallica, Sepultura, Pantera, maar eind ’93 of begin ’94 ging het plots heel snel toen ik in lokale winkels puur op basis van het artwork CD’s begon op te pikken van Morbid Angel, Obituary, Rotting Christ, Impaled Nazarene, Marduk en zo voort. Wat een opwindende tijd was dat! Vinyl zag je toen bijna nergens, en ik heb dan ook nooit die nostalgische band met het medium opgebouwd die iets oudere – en nu ineens ook veel jongere mensen blijkbaar hebben. Ik heb het een paar jaar lang geprobeerd, rond 1999-2000 denk ik, maar ik stoorde me mateloos aan die knisperige sound en verspringende naalden, aan de eindeloze minuscule productiefoutjes en zo voort… Ik heb al vrij snel alles weer van de hand gedaan. Geen moment spijt van gehad! Intussen heb ik wel nog een collectie van zo’n 5.000 CD’s en pakweg 150 tapes. Je muziekcollectie is natuurlijk een spiegel van je persoonlijkheid en van je verleden, dus die doe je niet gauw weg. Wat Spotify betreft, daar staan we momenteel niet op, en dat hoeft van mij ook niet te veranderen. Ik heb me er heel lang tegen verzet, en schaam me nu dood omdat ik sinds een jaar of zo toch een account heb. Het geeft een heel vies gevoel, bah. Het is waarschijnlijk wel uitermate geschikt voor mensen die op een totaal vrijblijvende en nonchalante manier met muziek omspringen.
Is er bij Matavitatau één trekker die behalve het schrijven van de lyrics ook nog de lijnen uitzet voor de muziek en ook nog al de administratie en praktische zaken voor zijn rekening neemt?
Θ : De muziek en de teksten zijn strikt gescheiden bij ons. Het conceptuele en tekstuele aspect vallen aan mij toe, en op dat vlak heb ik wel carte blanche, mogen we aannemen. Ik ben tenslotte ook degene die het allemaal moet zingen, nietwaar. Sparakter (gitaar) is dan weer degene die alle riffs schrijft. Wel fijn dat hij de teksten aan mij overlaat, voor een gepubliceerd en bewierookt dichter als hem kan dat niet gemakkelijk zijn, haha. Wat al de rest betreft, administratie en dergelijke, dat verdelen we eerlijk onder ons vieren.
De eerste bassist vertrok na de opnames van Numen Nescio. Is er al een nieuwe gevonden?
Θ : Sinds een maand hebben we in de persoon van Barathron een nieuwe bassist gevonden. De zoektocht heeft verrassend kort geduurd en het lijkt goed te klikken, dus we zijn tevreden. We oefenen nu met hem de nummers van de demo in. Tussendoor werken we ook verder aan een nieuwe track die ons wel beloftevol lijkt.
Jullie zijn een band van Gent. Die stad is eerder het epicentrum van de alternatieve (studenten)rockbandjes. Komen jullie in eigen stad wel aan spelen toe?
Θ : Wij hebben op dit moment nog nooit live gespeeld. We willen dat wel eindelijk eens gaan proberen, nu we een nieuwe bassist hebben. We zijn alvast aan het oefenen, dus wie ons een aanbod wil doen… laat iets horen.
Welke bands hebben jullie geïnspireerd?
Θ : Ik vind dit niet zo gemakkelijk om te beantwoorden. We zeggen nooit: speel eens een riff die van die of die band had kunnen zijn. Ik heb heel veel favoriete albums die uit de ‘90s scene, maar kan moeilijk zeggen welke daarvan nu precies een inspiratie zijn geweest. Mayhem in ieder geval wel. Dat ligt er vrij dik op, toegegeven. En ook wat specifiek mijn vocals betreft kan ik de invloed van Attila’s werk op De Mysteriis uiteraard moeilijk verhelen. Ook bij de meer lokale bands hebben we veel favorieten, maar geen helder beeld van welke band nu echt een inspiratiebron is. We zijn wel allemaal fan van Oerheks of Fluisteraars.
Welke bands hebben jullie recent nog live gezien?
Θ : Vorige week zijn we met drie bandleden naar Negative Plane gaan kijken in Namen, want die band staat voor ons op een eenzame hoogte. Voor mij was het de vijfde keer dat ik ze zag, maar het is elke keer een intense belevenis. Achteraf zijn we nog een biertje gaan drinken met de band, met als spijtige gevolg dat ik de volgende dag te uitgeput was om ze nog eens te gaan zien in Brussel, haha (Loimos is wel twee keer geweest, die energieke jonge snaak). In januari waren we daar ook al voor Bokkerijders, Witchfukker en Lord Sabathan, ook een memorabele avond. Zopas zat ik op Roadburn, waar ik al een aantal prachtige dingen gezien heb: de unieke Dødheimsgard-set stak er voorspelbaar genoeg bovenuit, maar ook Grey Aura en Silver Knife waren top, net als Øxn en Angles & Elle-Kari. Andere toppers voor mij eerder dit jaar waren Neptunian Maximalism (de release-show van hun nieuwe album), Bacht’n de Vulle Moane (hun eerste show ooit!), Godspeed You! Black Emperor hier in Gent, Rafael Toral, Valerio Tricoli, De Regering van Treffelijke Zaken, Razen… Zoals je merkt ga ik ook vaak naar andere genres luisteren. Eén van de ontroerendste concerten ooit voor mij was bovendien De Mannen Broeders (in Eeklo, in februari). Ik ben géén Chuch of Ra-adept zoals zovelen, maar dat was van een zeldzame pracht. Zo kan ik nog wel even doorgaan…
Als Matavitatau een coverband zou zijn, welke songs zitten dan zeker in de setlist?
Θ : In ons eerste jaar speelden we geregeld eens een cover: Lost Wisdom van Burzum en Funeral Fog van Mayhem (dat laatste nummer speelden we soms in een eigen ‘Vlaamsche’ vertaling als De Begroavingsmist). Ik denk niet dat we snel een cover zullen opnemen. We gaan in elk geval de komende maanden werken aan demo nr. 2, en daar staan alvast géén covers op. Sparakter had ooit het briljante idee om een bepaald nummer van Grace Jones te coveren, maar het zou me verbazen als dat de eerstvolgende jaren realiteit wordt. Ik heb wel ergens het gevoel dat we, als we ooit een cover zouden doen, voor iets heel onvoorspelbaars zouden gaan. Geen metalsong wellicht.
Een band starten en een eerste demo opnemen is het leukste deel, maar daarna moet je keuzes gaan maken en beslissingen nemen. Tot hoever reikt de ambitie van Matavitatau?
Θ : Het plan is om tegen de late zomer of herfst met een nieuwe demo op de proppen te komen, dus daar gaan we de komende maanden op focussen. Anderzijds zou het ook fijn zijn een paar keer live te spelen, gewoon om te weten hoe dat voelt… We zien wel wat er haalbaar is. Een echte tour zie ik ons niet snel doen, dat lijkt me eerder een calvarietocht. We zijn op sommige vlakken wel ambitieus, maar op andere ook weer niet – we willen hier zeker geen echte carrière van maken.
Voor de tweede demo is het nu al selecteren uit een reeks nummers die er bijna ‘afgewerkt’ beginnen uit te zien, dus de inspiratie is er wel. Bij het repeteren is het nu wat kiezen tussen de oude nummers inoefenen met Barathron en schaven aan het nieuwere materiaal.
De blackmetalscene in Vlaanderen is niet zo heel groot. Is spelen/bekend worden in het buitenland een optie?
Θ : ‘Bekend worden’, wat betekent dat uiteindelijk in deze kringen… Ik hoef niet op de cover van Aardschok of Terrorizer, als je dat bedoelt. Enkele losse concerten in het buitenland, daar zouden we zeker geen neen tegen zeggen. Een beetje de Alkerdeel-approach zeg maar: die zijn veel bekender dan wij ooit zullen zijn, maar ze doen ook geen hele tours, wel zorgvuldig geselecteerde afzonderlijke shows.
Zitten alle bandleden ook in het onderwijs? Dat zou wel handig zijn om tourneetjes op te zetten in de schoolvakanties.
Θ : Loimos is eigenlijk burgerlijk ingenieur maar heeft in het verleden al kort in het onderwijs gestaan als leerkracht wiskunde, en toevallig sinds kort ook weer. Ik geef al twintig jaar Latijn, en af en toe zat daar ook eens Oudgrieks tussen. Op mijn huidige school zit Grieks helaas niet in het aanbod. Jammer wel, er zijn weinig cursussen die ik zo graag geef als Homerisch Grieks. Prachtig is dat! Sparakter en Barathron hebben totaal andere jobs, dus helaas geen maandenlange vakanties voor ons allemaal tegelijk.
Het logo van Matavitatau is naar blackmetal-normen nog goed leesbaar. Is dat nog een werkpuntje?
Θ : Waarom zou dat een werkpunt zijn, haha. Ons logo is ontworpen door Vojta van Moonroot (moonrootart.com), op basis van onze specifieke instructies. We hebben hem een aantal keer laten herbeginnen, tot het voor ons helemaal juist zat. De omgekeerde fakkel was een vaag idee dat al heel lang in mijn hoofd zat, de thèta ook… En voor de letters heb ik mij laten inspireren door de handschriften van de inscripties in o.a. Pompeii. Ik weet niet of dat in het uiteindelijke resultaat nog zo goed merkbaar is, maar het zit er alleszins in. Een door AI ontworpen logo? Het idee alleen al!
Bedankt voor het gesprek en we kijken al uit naar de tweede release van Matavitatau.
Foto’s: Philip The Hunter