Het einde van de On Every Street World Tour betekende ook meteen het einde van de officiele optredens van de Dire Straits. Mark Knopfler en de zijnen hielden het voor gezien. De roem, de druk, het vele moeten spelen waren slechts een paar redenen waarom de band het voor gezien hield. Velen hadden er graag bij geweest, bij een show van de Dire Straits, maar hebben deze ervaring helaas niet mee mogen maken. Gelukkig bestaan er steengoede tribute-bands die de muziek in leven houden, de DIre Straits Experience bijvoorbeeld.
Tribute-bands zijn populair, zeg maar gerust enorm populair, maar een flink aantal van deze acts waren al lang actief alvorens de grote hype ons land overspoelde. Zo ook de Dire Straits Experience die al vanaf 2010 bezig zijn om het oeuvre van een van de grootste Britse rockbands allertijden te laten horen. Al jarenlang wordt er vol roem over deze band gesproken en vandaag in een uitverkocht 013 in Tilburg willen wij ook wel eens weten wat er nu waar is van deze verhalen. Maakt deze band het waar?
Vanaf de allereerste tonen van Telegraph Road waren onze blikken meteen naar het podium gericht. De 10-minuten durende klassieker bleek meteen een schot in de roos. Zo zagen we hoe frontman Terence Reis een perfecte Mark Knopfler neerzette, zowel qua gitaarspel als zangstem, die soms wel erg dicht bij het origineel uitkwam. Terence werd vervolgens vergezeld door een aantal mede-rasmuzikanten, waaronder saxofonist en voormalig DIre Straits-bandlid Chris White. Vanaf dat eerste moment werden we meteen meegenomen op de DIre Straits-trein die ons door het complete oeuvre liet denderen. Wie dan ook een verzamelaar in de kast had staan kon vanavond werkelijk elk nummer wel afvinken. Zo passeerden aan het begin van de set al nummers zoals Tunnel of Love, Romeo and Juliet en So Far Away.
Wat deze heren lieten horen was pure klasse. Zij wisten de nummers van de Dire Straits heel goed te benaderen en wederom werd bewezen wat een steengoede songs de band van weleer had gemaakt. De Dire Straits Experience hield zich echter wel heel keurig aan de alombekende versies. Er was nauwelijks sprake van een extra solo of er was ook bijna geen ruimte om er nog een eigen draai aan te geven. Men liet liever alles bij het origineel, bij de nummers die volop werden meegezongen en waarbij menigeen nog een dansje maakte, zover dat mogelijk was in een volle zaal in Tilburg. Hoewel het niveau vrij hoog was betrapten we de heren er wel op dat bijvoorbeeld Walk Of Life niet geheel goed uit de verf kwam. Zulke kleine dingen was deze band al snel vergeven, want de band zou vanavond ruim twee uur op het podium staan.
Die lange speelduur was overigens niet vreemd. Na een uurtje spelen waren er slechts zo’n acht nummers gespeeld. De Britten van weleer schroomden het niet om lange nummers te spelen en deze Britse tributeband volgde hun voorbeelden dan ook trouw. Het was dan ook wel even een verademing als een korte nummer zoals Portobello Belle de revue passeerde. In het verleden werd de Dire Straits Experience wel eens verweten dat hun setlist al jarenlang hetzelfde was en dat de band wel eens wat variatie mocht inbrengen door bijvoorbeeld Planet Of New Orleans te spelen en warempel, diegenen die graag dat nummer hadden willen horen hadden vanavond geluk, ook deze track kwam voorbij.
Een uitzinnig publiek genoot van deze geweldige tribute-band. Er waren ook opvallend veel gezinnen aanwezig in de grote zaal van 013. Kennelijk werd de muziek van Dire Straits op een volgende generatie doorgegeven en dat is overigens niet vreemd. De muziek van de Dire Straits mag in het vakje tijdloos worden gezet. Wie kent er niet een nummer zoals Brothers In Arms en Sultans Of Swing? Niet voor niets werden er bij het spelen van deze nummers de telefoons tevoorschijn gehaald om een stukje te filmen. Tijdens deze twee klassiekers bewees de band nogmaals hun klasse en ook viel op hoe vaak er bij de muziek van de Britse grootheden de saxofoon een belangrijke rol speelde. Er was dan ook een grote rol weggelegd voor bandleider Chris White die met een grote glimlach niet veel later al de bandleden aankondigde.
Naar men zegt blijft de band dan ook de muziek van de Dire Straits vertolken zolang het publiek er maar om blijft vragen. Na de reguliere set van twee uur bleef het publiek al vragen om meer en gezien de reacties uit de zaal mogen we er al vanuit gaan dat deze band ook in de toekomst nog lang niet is uitgespeeld. De vele muzikanten brachten ook werkelijk een steengoede ode aan de muziek van de band van Mark Knopler Voor het toegift waren nog twee nummers bewaard en alvorens het toegift begon werd er al gespeculeerd… welke hit was er nog niet gespeeld en inderdaad Money For Nothing had nog niet geklonken. Voor een laatste maal veerde de zaal op en werd met het toepasselijke Going Home: Theme Of The Local Hero huiswaarts gestuurd. Inderdaad, deze Sultans Of Swing bewezen wel een heel sterke tribute te zijn, een zeer geslaagde Dire Straits Experience!