Met private music keert Deftones terug naar het geluid van weleer zonder dat het heden wordt losgelaten. De band keert terug naar hun roots met log aangezette gitaarriffs. Die laag gestemde gitaar is de basis van zo’n beetje elk nummer. Het drum en baswerk zorgen voor een stevige basis. Daarbij maakt het soms tegendraadse drumwerk van Abe Cunningham indruk. Het zorgt ervoor dat het gitaarwerk van Stephen Carpenter alle ruimte krijgt om lekker tekeer te gaan. Chino Moreno lijkt met zijn andere projecten krachten gespaard te hebben om nu weer volle kracht te kunnen gaan. Zijn stembanden worden door de overwegend korte(re) en hardere nummers stevig getest. Conclusie is dat die test geslaagd is. Wel zal hij tevreden zijn dat er rustigere momenten voorbij komen, zoals op de ballad i think about you all of the time. private music laat horen dat korte felle nummers duidelijke statements kunnen zijn. Het zijn krachtige explosies die toch melodieus gebracht worden. Luister bijvoorbeeld naar nummers als (opener) my mind is a mountain, (het dreigende) locked club, cXz en milk of the madonna. Opvallend is dat ook bij deze kortere nummers de afwisseling en gelaagdheid overeind blijft. cut hands is een duidelijke verwijzing naar de begindagen van de Deftones. De rap-metal van toen krijgt een hedendaagse trip mee door enkele opmerkelijke geluiden die Frank Delgado (keyboard, samples en draaitafel) eruit weet te persen. Dat weet Frank overigens vaker voor elkaar te krijgen. ~metal dreams houdt dezelfde sfeer van cut hands vast maar dan zweveriger en rustiger. souvenir en departing the body laten horen dat de band langere nummers niet helemaal vergeten is. Dan wordt er muzikaal gezien nog net iets meer uit de registers getrokken. Conclusie is dat private music in alles een typische Deftones plaat is maar die door de gebrachte kwaliteit, vakmanschap, volvette productie en het enthousiaste samenspel tot een van hun beste platen hoort. Gezien het hoogstaande niveau van hun studioplaten tot nu toe een uitzonderlijke prestatie.