Para Bellum komt uit de Latijnse zin Si vis pacem, para bellum – Wanneer je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog. Het is tevens de titel van het veertiende studioalbum van de Bay Areathrashers van Testament. De band koos voor deze titel om hiermee te reflecteren op de moderne chaos in de wereld waarin de mensheid zich bot viert op anderen en we het contact met elkaar hebben verloren.
Para Bellum is het vervolg op Titans Of Creation dat alweer uit 2020 stamt. Voor het album wisten gitarist Eric Peterson, zanger Chuck Billy, gitarist Alex Skolnick en bassist Steve DiGiorio drummer Chris Dovas te strikken om de onvervalste thrashmetal te voorzien van precisie, snelheid en ontembare energie. In For The Love Of Pain wordt duidelijk dat hij de goede man is op de drumkruk want Testament gaat er in volle vaart vandoor in deze opener. Opvallend is het stemgeluid van Chuck. We kennen zijn stemgeluid wel; voor de screams vult hierbij Eric de zanglijn van Chuck aan. Wellicht heeft dat te maken met de blackmetalinvloeden die in de compositie zijn gebruikt, een genre waar Eric erg bekend mee is vanuit zijn andere band Dragonlord. Iets dat in Infanticide A.I. ook in de melodie te vinden is, hoewel Testament het thrashgenre zeker trouw blijft. En daar doet Testament waar het sterk in is. Ook in Witch Hunt, Havana Syndrome en Room 117 weet je dat je goed zit wanneer je het thrashregister erop naslaat. Het tempo is hoog en goed en in alles merk je dat je nek als vanzelf heen en weer gaat.
Titelnummer Para Bellum heeft zeker ook de nodige thrashelementen in zich, maar Testament weet hier zichzelf te verrijken door een fraaie melodie te verweven met de strakke basis en varieert met tempo. Het gitaarwerk is zonder twijfel heel aantrekkelijk neergezet en de solo past uitstekend.
Met Para Bellum is Testament, zoals eerder gezegd, op zoek gegaan naar kleine zijstapjes. Pittige nieuwe ingrediënten die ervoor zorgen dat iedereen wel wat van zijn gading kan vinden op het album. Voor mij zijn twee composities daar een goed voorbeeld van. Nature Beast is de eerste. Een meer rechttoerechtaan compositie in de beste metaltraditie. De riffs zijn lekker dominant aanwezig en de gitaarmelodie is leidend op verschillende momenten. Daarbij is de zang sterk neergezet hoewel de tekst wat eenvoudig is neergezet. Het tweede voorbeeld is Shadow People dat eveneens gezegend is met een fraaie riff. Chris Dovas bijt de spits af en Alex en Eric vallen als vanzelf in. Het tempo is goed en de melodie is enorm aantrekkelijk. De band speelt hier en daar wat met het tempo om uiteindelijk na een lekkere solo het tempo te verlagen waarna er heftig gesoleerd mag worden terwijl ondertussen Chris en Steve de ritmesectie als vanzelf door laten grooven.
Wat bijzonder genoemd mag worden is de ballad Meant To Be dat met bijna acht minuten ook de nodige aandacht naar zich toetrekt. Zelf zeg Eric hierover: “I love how the song takes off at the end and just doesn’t look back. “It’s different, but it fits. It’s like a breath of fresh air.” Het is een ballad zoals deze in de vorige eeuw vaak werd gemaakt. Een prachtig stuk emothrash waarin cellist Dave Eggar een mooie rol heeft gekregen. Zowel in zang als in akoestisch gitaarwerk is het innemend en daarbij is Meant To Be goed opgebouwd en werkt Testament geregeld naar krachtige stukken.
Para Bellum is een fraai nieuw album van deze thrashgiganten die onvermoeibaar door lijken te gaan. Het veertiende album ademt thrashmetal en het is mooi om te horen hoe de band de blackmetalinvloeden heeft weten te verwerken in het traditionele vertrouwde geluid.