Het zal ‘m in de gaten van de kaas zitten dat Zwitserse bands met grote regelmaat in de hoek van de no-nonsense rock van AC/DC en Rose Tattoo te vinden zijn. Zo ook Sideburn.
Sideburn (niet te verwarren met de gelijknamige stonermetalband uit Zweden of de metalcoreband uit Frankrijk) draait al een kwart eeuw mee. Dat gaat zelden zonder bezettingswisselingen. Drummer Laurent Blanc en zanger Roland Pierrehumbert maakten in 2012 een herstart met drie nieuwe kompanen en in 2020 kwamen er wederom een nieuwe bassist en gitarist. De pret is er niet minder om.
Ze wisten Dennis Ward (tegenwoordig bassist van Magnum) te strikken voor achter de knoppen en die weet prima hoe je een rockband ook in de studio laat rocken. Veel ruimte tussen de instrumenten, gitaren ver naar voren en vooral niet te gepolijst. De songs doen de rest.
Feel The Heat is een geweldige opener die je meteen in de juiste stemming brengt. In een paar songs wordt er een slidegitaar gebruikt, zoals in Bad Side Of Town of Heading Down The Road 69, waardoor het automatisch richting Rose Tattoo gaat, de rest zit al snel in de AC/DC-hoek. Bij Standing In The Headlines bijvoorbeeld. Dat gitaarlijntje dat tijdens het refrein meeloopt, hoe AC/DC wil je het hebben?
Instrumentaal is het strak gespeeld met fijne gitaarloopjes die de songs steeds weer op gang helpen, Pierrehumbert heeft een rauwe stem, of beter gezegd een stem die hij meestal rauw en geknepen gebruikt. Dat kan al heel snel vermoeiend worden, maar Pierrehumbert draait al even mee en weet hoe hij die stem effectief inzet, waardoor het prettig blijft om aan te horen. Bovendien is dat niet een stem die je meteen aan iemand anders doet denken, en dat is ook wel eens prettig. De songs zijn midtempo of uptempo, duren maximaal vier minuten, en gaan dus al snel naar de melodie. Refreinen zijn meebrulbaar en makkelijk.
“Ja ho even, zo zijn er duizenden bands!” Klopt, maar dit Sideburn doet alles wel precies goed, en dat geldt zeker niet voor die duizenden bands. Daarmee is Sideburn typisch een band voor in het voorprogramma van acts uit de eredivisie en voor festivals. Dat is hoe je vijfentwintig jaar mee blijft draaien.
Sideburn is zo vernieuwend als Frans Bauer, maar wel véél leuker. Ligt het dus tóch aan de gaten in de kaas.