Zowel de bandnaam als de vormgeving; ze maken heel duidelijk welke richting dit op gaat, maar is het niet net wat teveel van het goede? Deze Grieken draaien in ieder geval al een tijdje mee, als ik de door mij gevonden info moet geloven. Vanaf 2002 is de eerste demo uitgekomen en na een aantal vervolgdemo’s en een vier nummers tellende EP op CD, is er dan nu het eerste echte volledige album.
De muziek is een vrij gemakkelijk te verteren combinatie van NWOBHM, traditionele Amerikaanse metal, een snufje jaren zeventig (occulte) hardrock en bij vlagen een scheut bombast richting epic metal. De zang ligt veelal mooi in de muziek, in plaats van er bovenop en de gitaren komen vaak net genoeg boven het maaiveld, om de details te benadrukken. Dat veelvuldig gebruikte goedkope sci-fi geluid uit keyboard was tijdens de zeventigerjaren Doctor Who afleveringen misschien erg passend en succesvol, maar kan ik hier niet altijd waarderen.
Heel veel “waar doet dit me nu weer aan denken?” momenten, maar zeker geen overduidelijk jatwerk. Een gevaar van de gekozen toegankelijkheid van de arrangementen, is echter wel dat het na herhaalde beluistering ook kan gaan vervelen; de liedjes zijn niet altijd even spannend. Veel herhaling en een behoorlijke voorspelbaarheid kan dan toch tegen je gaan werken. Desalniettemin een heel lekker plaatje voor zo eens tussendoor, niks meer en ook niks minder.