Channel Zero – Kill All Kings

Zo sta je in 2011, mede door het feit dat Ozzy Osbourne afzegt, ineens vlak na je comeback op het hoofdpodium van Graspop. Zo sta je in de jaren erna onder andere geboekt voor het grootste metalfestival van Nederland, Fortarock. En zo sta je ineens stil bij het onverwachts overlijden van drummer Phil Baheux in 2013 op de dag dat het Alcatrazfestival op de agenda staat.
Zanger Franky De Smet-Vandamme, gitarist Mike Doling (ex-Soulfly) en bassist Olivier de Martino staan echter niet lang stil De laatste cd Kill All Kings zag begin april het levenslicht en niemand minder dan drummer Roy Mayorga van Stone Sour heeft de drumpartijenen voor de cd ingespeeld. Ondertussen heeft de cd in de Belgische charts de top vijf al bereikt en is bekend dat Metal Blade de cd wereldwijd zal uitbrengen eind juni. De eerste single Electronic Cocaïne is wat mij betreft niet de goede keus. Het nummer is langzaam en grooved weinig. Voor een groter publiek wellicht aantrekkelijk, maar het pompende, kreunende en vermalende Dark Passenger waarmee de cd start, klinkt mij aantrekkelijker in de oren. De raggend riff, dreunende drums, beukende bas en zinderende zang in combinatie met een duidelijk opbouw van echte thrash afgewisseld met melodieuze tussenstukken, laten me absoluut niet onberoerd en geeft me een flinke adrenalinekik. Deze zelfde ingrediënten komen daarna ook terug in bijvoorbeeld Burn The Nation. Een nummer waar de bruutheid vanaf spat. Zou me niets verbazen wanneer menig wereldleider uit het oosten dit als propaganda gaat gebruiken. Ik kan me er gaandeweg niet aan onttrekken dat de heren van Channel Zero een band als Slayer niet als lichtend voorbeeld hebben genomen. Zeker wanneer ik ook Mind Over Mechanics hoor of het Vlaams/Franse Duisternis. Maar ook de meer toegangkelijke thrash van Metallica komen we tegen in onder andere Digital Warfare en titelnummer Kill All Kings. Ego is een vreemde eend in de bijt. Naast keiharde stukken is er een tegenhanger in de langzame, bijna netjes gezongen tussenstukken. Naast de langzame gitaarriff ook nog uiterst rustige bijna akoestische delen. Het geheel wat overgoten met wat zeventies-elementen. Ook Crimson Collider wijkt wat af. Een lekker rocknummer dat vrij toegankelijk is. Het zou zomaar, inclusief lekkere gitaarsolo, hoge ogen kunnen gaan gooien bij het rockpubliek. Met Army Of Bugs gaat het tempo goed omlaag. Franky neemt je, in de rol van ‘oppermug’, mee op een bloedzuigende trip. Brothers Keeper is een fraaie ballad met mooi gitaarwerk en slotstuk Heart Of Stone is met behulp van viool en piano een waardig einde van de cd. Het nummer geeft eigenlijk de diversiteit van de cd wel aan.
Kill All Kings is over de hele linie niet over één kam te scheren en kent voldoende afwisseling waarbij de uitersten lekker worden opgezocht. Het merendeel van de nummers is perfect opgebouwd rond een pakkende riff en zijn van uitstekende kwaliteit. Channel Zero is, getuige dit exemplaar, nog niet uitgespeeld. Laat het festivalseizoen maar beginnen.