De neiging ontstaat vanzelf om alles wat neigt naar Duitse (industrial) metal te vergelijken met Rammstein. Daarmee zouden we Erdling echter veel tekort doen. Ygdrassil klinkt namelijk furieus, fel, goed en overtuigend. De productie is niet dichtgeslibd met bombast, maar geeft ruimte aan de felle, heftige elektrische gitaarstukken. Daarnaast klinken de bas en vooral de drumpartijen imposant. De zang is wel in alle facetten herkenbaar uit de Duitse metalschool. Hetzelfde geldt voor sommige makkelijk mee te zingen refreinen (zoals op Wölfe Der Nacht met Chris Pohl van – bijvoorbeeld – Blutengel en Midgard). De nummers op Yggdrasil zitten echter verder prima in elkaar. Of het nu gaat om het keiharde Grendel of de ballad Sturmfänger. Nu zal Erdling met deze plaat niet de plaat van het jaar gemaakt hebben, maar voor liefhebbers van (industrial) metal is deze plaat door het energieke en eerlijke karakter zeker een aanrader.
Erdling
Erdling – Yggdrasil
204
vorig bericht