Een ingetogen en persoonlijk album vol met luisterliedjes van een muzikant die vijftig jaar in het vak zit.
De titel van het album verwijst naar Neerkant in Noord Brabant, de plaats waar de muzikale carrière van de toekomstige Doe Maar toetsenist begint. Samen met zijn vrienden van CCC Inc. begint Jansz een commune. Het is de hippie tijd en de zeven langharige mannen verhuizen met vrouwen en kinderen uit Amsterdam naar de Peel. Als na een paar jaar de commune uit elkaar valt en iedereen terugkeert naar het Westen, blijft Jansz achter in Neerkant. Zou hij toch nog steeds een hippie zijn, zoals hij zingt in het openingsnummer De Jonge Ernst Jansz?
De carrière van Jansz verloopt voorspoedig en er komt zelfs een moment dat de band waarin hij speelt aankondigt te gaan stoppen wegens te veel succes. Dat is nog eens stoppen op je hoogtepunt. Ondertussen heeft Doe Maar een doorstart gemaakt en is Jansz regelmatig te zien met de drie vrienden van weleer. Hetzelfde geldt eigenlijk voor CCC Inc. De band is nooit officieel opgeheven en tijdens dit najaar gaat de band op tournee om het vijftigjarig bestaan te vieren.
De liedjes op dit album zijn de ultieme luisterliedjes. Intiem en ingetogen gebracht met een minimale muzikale begeleiding. Veel akoestisch gitaarwerk en violen in combinatie met de enigszins door het leven getekende stem van Jansz zijn een meer dan prettige luister ervaring. In de achttien nummers horen we diverse invloeden, variërend van country, folk, Americana en zelfs zijn eigen Indische roots krijgen hier en daar een prominente rol.
Op het album staat ook een nieuwe opname van Belle Helene, het nummer dat tijdens Doe Maar concerten door het voltallige publiek wordt meegebruld. Jansz heeft er een ballade van gemaakt, en dat geeft toch ineens een wat trieste lading aan het nummer. Een mooie samenwerking met zijn dochter resulteert in het duet Dan Huilt Mijn Hart. Jansz weet met zijn nieuwe album, en bijbehorende boek, luisteraars te boeien met zijn interessante teksten en lekker in het gehoor liggende muziek. Er zijn periodes geweest dat hij geen inspiratie had om wat nieuws te schrijven, maar met dit album is dat in één keer goedgemaakt.
Ernst Jansz – De Neerkant
383
vorig bericht