Huis – Abandoned

Het verhaal achter het ontstaan van de Canadese neo-progressieve rockband Huis is bijzonder genoeg om hem hier nog maar eens op te tekenen.
De twee leraren op dezelfde school Michel Joncas en Pascal Lapierre uit Québec bleken dezelfde muzikale interesse te hebben. Zoals vaak componeerden en speelden ze muziek voor de lol en zonder ambitie. Het duo kwam in aanraking met de muziek van Knight Area en werden beiden fan van de Nederlandse progrock band. Nadat ze op een schoolfeest het Knight Area-nummer The Sun Also Rises coverden zetten ze de video op YouTube. Het filmpje werd in Nederland opgepikt door Knight Area toetsenman Gerben Klazinga en het contact werd gelegd. Dat resulteerde in een ontmoeting in 2008 op het FMPM progfestival in Montreal, waar Knight Area toen optrad. De mannen werden vervolgens door Knight Area uitgenodigd om de release parties ter ere van het album Realm Of Shadows op 25 en 26 september 2009 in respectievelijk Arnhem en Alphen ad Rijn bij te wonen. Daar ontmoette ik het duo ook persoonlijk. Na dat weekend was de kiem gelegd voor de band die men Huis noemde (Huis betekent voordeur in het Frans en hoeft voor ons natuurlijk geen vertaling).
In 2014 werd het debuutalbum Despite Guardian Angels uitgebracht waarna Pascal Lapierre de groep verliet. In 2016 volgde Neither In Heaven met Johnny Maz op toetsen. Met deze twee albums verwierf de band een flinke fanschare. Met name in Nederland. Dat leidde tot een optreden op het Progdreams Festival op 4 maart 2017 in Zoetermeer. Nu ligt daar het derde album Abandoned. Een 72 minuten durend conceptalbum over verlies, verlating en vervreemding. De nummers gaan over rouwen, afscheiding, maar ook over wedergeboorte, veerkracht en hoop.
Laat duidelijk zijn dat Huis binnen het genre het wiel niet (opnieuw) heeft uitgevonden. Daarvoor hoor je gaandeweg op dit album te veel momenten die je een ‘a-ha erlebnis’ geven. De referenties zijn talrijk. Enkele daarvan zijn Knight Area (uiteraard), Unitopia, Mystery, Cyan, Arena en Carptree.
Het album gaat van start met de ruim acht minuten durende titeltrack Abandoned. De zang van Sylvain Descoteaux is vol en klinkt over het algemeen warm en mag best karakteristiek voor de groep genoemd worden. Na enkele minuten neemt de intensiteit toe en wint het algehele geluid aan kracht en dynamiek. Iets over de helft gaat het nummer over in een lang uitgesponnen instrumentaal stuk waarin synthesizer domineert, ondersteund met fraaie afwisselende drumpatronen. Met deze opener als fundament staat het album gelijk als een huis…
The Giant Awakens begint met a capella zang en staccato toetsen die doen denken aan Supertramp, waarna een opgewekt en uptempo nummer volgt. De zang is krachtiger en er is een afwisseling met meerstemmige zang in de refreinen. Vanwege enkele gitaar- en toetsen solo’s ademt de sfeer die van Knight Area. Het nummer trekt in hoog tempo aan je voorbij. Na een kort rustpunt halverwege wordt de draad weer wordt opgepakt met een vlijmscherpe gitaarsolo van Michel St. Père die wordt afgewisseld met volle orgel partijen.
Caducee is de eerste epic van bijna 13 minuten. Een zacht piano-intro gaat over in een gevarieerd en symfonisch instrumentaal stuk. Het nummer is overwegend midtempo met slechts enkele oprispingen. Waar de muziek van Huis over het algemeen vol is en de meeste gaatjes dichtgesmeerd zijn met toetsen, kent dit nummer stukken die open zijn en ruimte geven. Daardoor komt het van galm voorziene gitaarspel hier fraai tot zijn recht.
Met Stolen volgt gelijk het andere lange nummer. Een rustige opening met een mars-achtig ritme gaat plotseling over in een partij heavy gitaarriffs en Knight Area-achtig toetsenspel. Na enkele minuten begint het vocale stuk met krachtige en soms gesproken zang. Er is een goed gedoseerde afwisseling van mid- en uptempo passages. Na een afwisselend instrumentaal stuk met gitaar- en toetsen solo’s zakt het tempo in en horen we het zalvende fluitspel van Jean Pageau. Een midtempo stuk met piano en synthesizers gaat vooraf aan een kippenvel trekkend stuk met woordloze zang, waarna het tempo langzaam verder wordt opgeschroefd. Het eindigt met een sfeervolle afwisseling van piano, synthesizers, zang en fluit. Al met al vind ik dit een van de betere tracks op het toch al hoogstaande album.
Solitude is een van de twee instrumentale nummers op Abandoned. Het is een afwisseling van rustig en gedragen klinkend gitaarspel met ondersteuning van een laag meervoudige toetsen en geraffineerde percussie. Het licht pastorale karakter zorgt voor een emotionele lading. Chasing Morning Glory gaat wat aarzelend van start. Het geheel zit tussen een ballad en midtempo in. De zang is soms vervormd, wat ik geen slimme zet vind overigens. Na een gitaarsolo zorgen toetsen voor de overgang naar een snellere passage met weer de vervormde vocalen. De compositie eindigt zoals hij begon, in een langzaam tempo met licht emotionele zang waardoor het geheel doet denken aan Unitopia.
Haunting Days begint in tegenstelling tot andere nummers vrij heftig met gitaar en een aanstekelijk Minimoog loopje wat we kennen van het Carptree-nummer Fleeting Deep. Synthesizers domineren dit instrumentale nummer dat ook vol zit met zogenaamde korte stop-patronen, maar ook de andere instrumenten komen ruimscoots aan bod. We Are Not Alone heeft een kort intro van piano en fluit. Een rustig eerste couplet wordt afgewisseld met fluit. Nadat ritmesectie bijvalt wordt de intensiteit geleidelijk opgebouwd. Het is een patroon wat we vaker horen en we gerust het ‘huismerk’ mogen noemen. Halverwege zakt het tempo weer met een afwisseling van rustige zang, gitaar en fluit. Tegen het eind volgt met een prachtige gitaarsolo een laatste overgang naar een hoger tempo en emotioneel getinte zang.
Met Oude Kerk III (Deel I en II staan op het album Despite Guardian Angels) sluit het album gedurende negen minuten instrumentaal af. Een atmosferische intro gaat langzaam over in een pulserende synthesizer en woordloze harmonieuze vocalen. Zowel het gitaarspel, het dynamische toetsenwerk als de zang zorgen ervoor dat het nummer doet denken aan Arena.
Waar Huis ooit begon als een uit de hand gelopen grap, laat Abandoned horen dat de Canadese band zich na drie albums mag meten met de gevestigde orde in het genre. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de band in 2020 Europa en ook Nederland weer zal aandoen voor enkele optredens.