Lyriel is ook met het laatste product Levarage niet in een hokje te duwen. Deze vierde cd van de groep bevat wederom invloeden van diverse stijlen. AFM categoriseert de band in de Gothic Metal, maar dat is wat overdreven. Het werken met een zangeres maakt het nog niet Gothic. De muziek is wel heel toegankelijke rock met degelijke metalaccenten. Daarnaast regelmatig verrijkt met Celticrock of folkinvloeden. In de nummers Parting en Aus der Tiefe komt de viool van Joon Laukamp prominent voor en geeft de nummers een lichtvoetig karakter. In het stevigere Side By Side kent de viool een bescheidener rol, samen met de cello die in The Road Not Taken zeker niet ontbreekt. Dit nummer is een zeer prachtig uitgevoerde ballad. De zangkwaliteiten van Jessica Thierjung komen helemaal tot zijn recht. Het is niet de enige ballad op de cd. Ook When Die Engel Fallen valt onder deze categorie. Dit duet met Schandmaulzanger Thomas Lindner is meer een powerballad en evenals Aus Der Tiefe in de moedertaal gezongen. De metalaccenten die eerder zijn genoemd liggen voornamelijk in het titelnummer Leverage en White Lilly, maar vooral in Voices In My Head. Krachtig met een zware groove door het nummer ontpopt dit nummer zich door het stevigste nummer van de cd zonder de melodie en het basisgeluid van Lyriel te verliezen. Slotnummer Repentance begint als een slaapliedje om daarna met kracht te ontpoppen als een melodieus rocknummer. Voor mij misschien wel het Lyrielnummer bij uitstek omdat het lijkt dat alle stijlen samensmelten in juist dit slotnummer. Lyriel zet met Leverage zonder twijfel een fris, toegankelijk en divers geluid neer, zonder echt vernieuwend te zijn. In de strijd om steeds harder en sneller is Lyriel een rustpunt waar het heerlijk toeven is, zeker met het stemgeluid van Jessica.
Lyriel – Levarage
door Maurice van der Zalm
219
vorig bericht
Nekromantheon – Rise, Vulcan Spectre
volgend bericht