Mariusz Duda (Lunatic Soul) – Laat ik maar gewoon hopen dat we allemaal zo min mogelijk monsters in onszelf en ons hoofd hebben

Met Through Shaded Woods zette Mariusz Duda een bijzonder mooi album op de markt onder de naam Lunatic Soul. Een mooi positief album waarin hij alle instrumenten zelf speelt en de Slavische en Scandinavische folklore een belangrijke rol spelen. Ik leg Mariusz een aantal vragen voor om samen over te mijmeren.
Goed om je weer eens te spreken. Hoe gaat het met je zo aan het einde van dit turbulente jaar?
Dank je wel. Nu, ik mag niet echt klagen. Wat betreft het maken van muziek was het zelfs, ironisch gezien, een heel goed jaar voor me.
Dat kan ik me wel voorstellen. De wereld staat wel geheel in het teken van de corona-pandemie. Welk effect heeft dat toch op jou in je dagelijkse leven?
Gelukkig heeft het virus mij nog niet te pakken gehad en ik hoop van harte dat het ook zo blijft. Ik heb astma en zeker ook om die reden hoop ik niet dat ik het coronavirus oppak. Dus ik heb wel wat stress wanneer één van mijn vrienden ziek wordt. Wanneer je vraagt hoe ik me in het algemeen voel en hoe ik er ervaar wanneer ik gewoon thuis blijf, dan zou ik zeggen dat ik het wel erg nodig had dit jaar om mezelf flink af te remmen. De lockdown heeft daar zeker wel aan bijgedragen.
Het jaar 2020 stond voor jou zeker in het teken van Lunatic Soul. Je startte dit project in 2008. Heb je ooit het vermoeden gehad dat je zeven albums zou gaan maken hiermee?
Lunatic Soul is eigenlijk voortgekomen als een alternatief voor Riverside. Het was niet zomaar een bevlieging in 2008. Ik had ook toen zeker al een visie met Lunatic Soul en wist dat ik meer dan één album zou gaan maken onder deze naam. Wanneer ik je zou zeggen dat het slechts een zwart-wit tweeluik zou worden, zou ik je plagen. Maar ik wist echter niet dat ik met Lunatic Soul Riverside zo snel zou inhalen. Nu overweeg ik toch om het project na het achtste album te stoppen en misschien wel muziek ga opnemen onder mijn eigen naam. Maar dat weet ik nog niet zeker.
Lunatic Soul is een project waarin je kunt werken zonder enige grenzen van welk genre muziek dan ook. Toch zijn er altijd weer overeenkomsten tussen de muziek van Lunatic Soul en Riverside. Wanneer je een compositie begint, komt er dan een punt dat je besluit of het een Lunatic Soul of een Riversidecompositie wordt?
Het is niet heel verwonderlijk dat er overeenkomsten bestaan omdat het gewoon mijn muziek is die je bij beiden hoort. Maar ik denk er wel degelijk over na dat ik ervoor zorg dat de twee aparte werelden niet hetzelfde gaan klinken. Wanneer het erop aankomt dat ik composities ga kiezen maakt het uit of het voor mij een Riverside of een Lunatic Soul jaar is. I plan altijd alles in jaren. En ik probeer me zeker te houden aan de deadlines die ik mezelf dan stel.
2017 bijvoorbeeld was echt een Lunatic Soul jaar. Dat jaar had ik gepland dat ik het Fractured album zou uitbrengen en alles was dan ook hierop gericht. Ik heb doen helemaal niets voor Riverside gecomponeerd. Gewoon om het simpele feit dat 2018 het jaar voor Riverside zou worden. Mijn doel in 2018 was dan ook om het album Wasteland voor dat jaar te schrijven en op te nemen. Dus ik begon pas aan het eind van 2017 na te denken over nieuwe muziek voor Riverside. Natuurlijk heb ik de tussentijd Under The Fragmented Sky gemaakt, maar dat meer een soort van post-Fractured-album. Daaropvolgend had ik voor het jaar 2019 helemaal niets gepland voor Riverside zodat ik helemaal kon starten met een nieuw album voor Lunatic Soul dat ik 2020 zou moeten uitkomen. Ik was dan ook volledig gefocust op nieuwe muziek voor Lunatic Soul. Ik heb voor dit jaar ingepland dat 2021 weer een Riversidejaar gaat worden en ik ben dan ook al bezig met nieuwe muziek voor een nieuw album, dat dan weer in het voorjaar van 2022 uitgebracht kan gaan worden. Dat is voor hoe het werkt. Ik plan voor ieder jaar een nieuw album en het componeren daarvoor is dan mijn belangrijkste doel. Natuurlijk sta ik mezelf soms ook een zijstapje toe zoals de Lockdown Spaces, maar dat doe ik alleen wanneer het mijn hoofddoel niet in de weg gaat zitten. Op deze manier hoef ik eigenlijk nooit na te denken welke compositie het beste past bij welk project of band.
Op het nieuwe album bespeel je alle instrumenten zelf. Waarom heb je hiervoor gekozen. Was het trouwens spannend of moeilijk om te doen?
Op de albums Walking On A Flashlight Beam en Under The Fragmented Sky heb ik het merendeel van de instrumenten al bespeeld. Toen heb ik eigenlijk alleen gebruik gemaakt van een gastdrummer. Het was dus niet geheel nieuw voor mij om alles zelf te spelen. Voor Through Shaded Woods wilde ik eigenlijk geen klassiek drumstel gebruiken, maar slechts sjamanistische stukken. Ik besloot dat ik dat wel heel goed zou kunnen zonder allerlei gasten. Ik moet ook toegeven dat ik zelf meer onder de indruk ben van artiesten die het merendeel van de instrumenten voor hun solo-album zelf voor hun rekening nemen. Meer eigenlijk dan diegene die de top 10 van de muzikanten van de wereld vragen of wat te improviseren en te spelen op een album terwijl de naam van de ander op de hoes staat. I wilde gewoon een individueel, multi-instrumentaal album in mijn eigen discografie hebben staan.
Ik zag dat je voor Through Shaded Woods een album wilde maken met de basis ervan in de natuur en de bossen. Waar kwam die behoefte vandaan?
Voor het nieuwe album was het de bedoeling dat er veel groen/natuur en bomen op de cover zouden komen. Ik wilde daarom ook een soort natuur-/bosmuziek op het album hebben. I associeer de kleur groen met hoop en opbouw. Het nieuwe album gaat over herboren worden, een tweede kans krijgen en terugkomen bij de echte essentie van het leven. Daarnaast is de folkmuziek sterk verwant aan mij, het zit in mijn hart. Tot dusver had ik nog nooit een album opgenomen dat veelal gedomineerd werd hierdoor. Tot dit jaar.
Op het vorige album was je meer geïnspireerd door muziek van bijvoorbeeld Massive Attack. Op Through Shaded Woods lijkt deze invloed afwezig. Paste het gewoon niet dit keer?
Voor Lunatic Soul maak ik gebruik van veel inspiratiebronnen. Ik moedig je aan om mijn playlist op spotify te beluisteren die ik enige tijd geleden heb aangemaakt. Het laat mooi zien wat mij eigenlijk heeft geïnspireerd en nog altijd doet wanneer ik muziek componeer voor het project en soms ook voor Riverside.
https://open.spotify.com/playlist/4pV7T2xnNPId6Km8B65hNz?si=Iy0Y_kqkSrKoVBzcePrqCg
De albums van Lunatic Soul zijn te verdelen in albums die of de kant van het leven belichten of de kant van de dood in zich hebben. Het verschil bij de albums is dat op de albums waar de kant van de dood meer centraal staat de muziek wat meer organisch is en op albums met de kant van het leven ik meer electronics gebruik. Through Shaded Woods is een organisch album dat de kant van de dood meer belicht. Electronics passen hier dus niet in, maar ze zullen zeker terug komen op het volgende en achtste album.
Zoals al gezegd is de Scandinavische en de Slavische folk vertegenwoordigd op het album. Lopen deze folkloristische invloeden parallel met je inspiratie vanuit je kindertijd?
De Slavische folk wat meer dan de Scandinavische moet ik zeggen. Ik ben opgegroeid in een kleine stad in Masuria waar heel veel bossen zijn en veel natuur. Die beelden, herinneringen en gedachten blijven in mijn geheugen gegrift tot de dag van vandaag.
Ik heb ook sterk het gevoel dat Through Shaded Woods een positief album is en dat het tevens een einde is van een donkere periode. Klopt dat?
Volgens de verhaallijn is de hoofdfiguur herboren en pakt zijn leven weer op. Dit album is een exacte tegenstelling met het donkere en depressieve Walking On A Flashlight Beam. Het is inderdaad verbonden met het feit dat mijn leven minder donker is dan dat het is geweest.
Is muziek maken daarmee ook een vorm van therapie of een reflective van hoe je je voelt?
Dat is het altijd. Het is ook de belangrijkste reden voor mij om muziek te maken, om mijn innerlijke balans te behouden. Muziek is mijn psychotroop.
De muziek op het nieuwe album heeft voor ook een ‘helende’ factor. Wat ga je doen wanneer je ziek wordt. Ga je naar een dokter of preferer je een sjamaan?
Ik ben geen anti-vaxxer of een supporter van de Flat Earth Theory-beweging of andere vorm van onzin. Onzin die ik steeds vaker hoor van expert-beroemdheden, vooral in mijn moederland. Ik ga zeker op bezoek bij een conventionele dokter, die weet wat hij moet doen en doet. Maar…omdat het de promotie is van mijn nieuwe album, zou ik zeker een natuurgenezer/witcher bezoeken en mezelf in de Trial of the grasses test zetten, waarna ik met verhoogde zintuigen en mijn zwaard naar ‘the shaded woods’ zou afreizen om enkele monsters de hoofden af te snijden. Laat ik maar gewoon hopen dat we allemaal zo min mogelijk monsters in onszelf en ons hoofd hebben in ons eigen schaduwrijke privébos. Dat is toch veel fijner.