Mortalis is het tweede album van de Belgische band Midnightmares. Begonnen als donker symfonisch studioproject van Gio Smet (op gitaar en toen ook alle andere instrumenten) en de Mexicaanse zangeres Mariel Gimeno (zang en toetsen), die inmiddels naar Nederland verhuisde.
Op het eerste album Shadow People van het toen nog duo Smet-Gimeno werd alle muziek en zang door het duo bedacht. Op Mortalis heeft een volledige band (met bas en drum) zijn inbreng en dat hoor je toch een beetje. Er zijn meer ideeën per song en alles klinkt net iets organischer. Al willen we dat nu ook niet te hard benadrukken.
Het was een goede zet om op dit album de vocalen bijna volledig op Mariel toe te spitsen. Op Shadow People waren de vocalen nog bijna voor de helft van Gio. Die beauty-and-the-beast-aanpak werkte wel, maar het kwaliteitsverschil tussen beide vocalisten is groot genoeg om Mariel meer tijd en ruimte te geven. Dat Gio op Mortalis toch nog geregeld opduikt als vocalist werkt nu ook, omdat het goedgemikte accenten zijn. Mariel neemt alle tijd en ruimte die ze krijgt om haar prachtige stem te laten schitteren.
Voorts lijkt deze band zijn weg stilaan gevonden te hebben. Donker, symfonisch en bij momenten met veel drama en bombast. Productioneel, compositorisch en in de arrangementen zit elke song heel degelijk in elkaar en als geheel staat Mortalis muzikaal enkele treden hoger dan Shadow People.
Hellcoaster en Insanity Express zijn heel genietbare tracks en met het tekstvel erbij krijgen ze nog een extra donkere dimensie. Smet en Gimeno koken met heel klassieke elementen uit de symfonische metal en weten toch geregeld verrassen. Missers of vullers staan er niet echt op Mortalis.
Ralf Scheepers van Primal Fear zingt het duet Mortalize met Mariel. Het is een beetje jammer dat ze bij Midnightmares daarbij voor een (power)ballad gekozen hebben, want Ralf kan nochtans best wel wat ritme en volume in zijn vocalen leggen. Mortalize is een aangename track, maar de inbreng van Scheepers tilt deze song niet naar een nog hoger niveau. Ralp Scheepers is een mooie naam om in de credits te vermelden en die naam zal wel een aantal Prima Fear-fans naar dit album doen luisteren.
Blasphemia is één van mijn favorieten op dit album. Op deze track zit alles goed inzake ritme en agressiviteit en er is zelfs een leuke gitaarsolo te horen. I Wonder Why is een heel aangename ballad met heel aanwezige strijkers. Voorspelbaar is dit album niet, en dat is verfrissend voor een genre waarin we dachten dat we alles al wel gehoord hadden.
Midnightmares is begonnen aan een eerste tournee langs België, de UK, Luxemburg en Nederland. Op 31 januari 2016 staan ze in The Cave in Amsterdam.