Home » Pinkpop 2019: Zondag (Landgraaf) 09/06/2019

Pinkpop 2019: Zondag (Landgraaf) 09/06/2019

door Maurice Tonies
307 views 14 minuten leestijd

Het zonnetje straalt boven de ingang van Pinkpop. De tweede festivaldag is aanstaande en de bezoekers staan voor de poorten om wederom een mooie dag te gaan beleven. Wat gaat deze dag ons allemaal brengen? Maken de grote namen hun verwachtingen waar? Krijgt een wereldberoemde DJ het publiek aan het dansen? Hoe zit met dat ene bandje wat vandaag de allereerste reünieshow gaat spelen? Genoeg vragen, tijd voor antwoorden!
Alvorens we de antwoorden op deze vragen gaan krijgen trappen we vandaag af in de Brightlands-tent. Daar mag de formatie Blood Red Shoes de dag komen openen. Blood Red Shoes speelt niet voor de eerste keer op Pinkpop, maar het blijkt dat de formatie niet meer uit een duo bestaat, maar tegenwoordig als een kwartet opereert. Zo kan men de muziek die men op het laatste album heeft uitgebracht ook live ten gehore brengen. En hoe klinkt dit vernieuwde Blood Red Shoes? Wie vooral de oude versie gewend is moet vooral even wennen. De muziek is wat meer aangekleed door de extra muzikanten, de voormalige rauwe sound van het stuwende duo heeft een metamorfose ondergaan. Zangeres Laura May-Carter is behoorlijk in haar nopjes en zegt dat het fijn is om weer thuis te zijn. Een beetje vreemde uitspraak voor een band wiens vorige optreden op Pinkpop in 2012 plaatsvond. De bezoekers reageren nog wat lauwtjes, men moet nog even wakker worden en misschien is de muziek van Blood Red Shoes iets te zware kost. Wel wordt het steeds drukker in de tent en beginnen de kopjes al wel wat te schudden. Dag twee in Landgraaf heeft een trage start.
De kopjes hebben al een beetje kunnen schudden en nu is het tijd om de stembanden wat los te krijgen. Niemand minder dan The Kooks staan namelijk op het hoofdpodium en deze act mag een ideale opener voor dit grote podium worden genoemd. Met hitjes in overvloed komt het publiek wat meer in beweging, zingt mee op Do You Wanna, Ooh La, Junk Of The Heart, She Moves In Her Own Way en alle anderen. Eigenlijk kun je ook geen hekel hebben aan de muziek van The Kooks. Het ligt lekker in het gehoor, het is vrolijk, blijft keurig binnen de lijntjes, maar brengt niets vernieuwend. The Kooks lijken zo al jarenlang hetzelfde trucje op te voeren. Hierdoor raakt echter de band ook een beetje achterhaald. Hun laatste album leverde weinig nieuwe krakers op en zo zou het niet vreemd zijn als deze act binnen een korte tijd voortaan niet meer op de poster van Pinkpop staat en zich eerder mag verheugen op een bezoekje aan Bospop.
Limburgs trots Rowwen Hèze heeft ook een uitnodiging van Jan Smeets mogen ontvangen om deze jubileumeditie te komen spelen. Mr. Pinkpop is enorm fan van de formatie rondom zanger Jack Poels en werkte eerder met de band samen rondom de Pinkpop-musical, waarin Rowwen Hèze een belangrijke rol speelt. Vandaag is het IBA Parkstad-podium de plek waar het allemaal moet gaan gebeuren. De diehard-fans zijn op tijd aanwezig en weten al dat het best wel eens druk zou kunnen worden en men krijgt gelijk. Binnen no-time stroomt het gehele veld vol en als de heren hun thuiswedstrijd aftrappen is er bijna geen plekje meer over. Vanaf de allereerste seconde gaat het helemaal los en iedereen zingt de alom bekende songs van woord-tot-woord mee. Zelfs de nieuwe nummers zijn bekend bij de bezoekers van deze show. Rowwen Hèze heeft er zin in en hoe toepasselijk is het dat de heren Zondag In Het Zuiden laten horen. Het publiek host, springt, beukt, zingt en gooit af en toe nog een biertje. Het is feest in Limburg en de tweede dag van Pinkpop lijkt nu echt begonnen. Rowwen Hèze waant zich in een warm bad en kan eigenlijk niets verkeerd doen. Speciaal voor deze show hebben ze nog een verrassing in petto. Bevriend acteur Frank Lammers komt de band vergezellen en zingt de hit Bestel Mar mee en besluit hierna het publiek in te duiken. Een goede stagedive is niet voor iedereen weggelegd, de afstand tussen het podium en publiek was iets groter dan verwacht, maar gelukkig wordt de acteur goed opgevangen. Het is soms ook een kwestie van geduld….
Het is een kwestie van geduld, rustig wachten op die dag… Krezip zal deze dag niet snel vergeten. De formatie kondigde eerder al een reünie aan, waarbij de band meteen bekendmaakte shows in de Ziggo Dome te gaan doen èn ook een optreden op Pinkpop. Het is alweer negentien jaar geleden dat Krezip het bekende debuut maakte op Pinkpop waar iedereen het zelfs in 2019 nog steeds over heeft. Het laatste optreden van Jacqueline Govaert en haar band is alweer tien jaar geleden, kunnen de dames en heren het nog? Zijn ze het niet verleerd? Onder luid gejuich komen ze het podium oplopen en trappen vandaag af met All Unsaid. Het publiek komt direct in beweging, springt en vrolijk op los en zingt dit bekende nummer meteen letterlijk mee. De bezoekers van het festival is de muziek in ieder geval niet vergeten, alle fans hebben de reis naar Limburg gemaakt om dit evenement bij te wonen. Er duiken in het voorste vak zelfs een aantal oude bandshirts op. Een enthousiaste Jacqueline straalt van oor tot oor en vol overgave stort ze zich Won’t Cry, waarop het publiek wederom helemaal losgaat. Krezip kan niks verkeerd doen in Landgraaf. Men speelt eigenlijk al een gewonnen wedstrijd. De setlist bestaat uit de alom bekende songs, waarbij natuurlijk de tranentrekker I Would Stay niet mag ontbreken. Een grotere meezinger is nog niet waargenomen op het hoofdpodium. Krezip heeft overigens niet stilgezeten, er zijn twee nieuwe songs uitgebracht en beiden staan ook op het menu vandaag. Wie niet beter zou weten zou zweren dat deze formatie nooit is weggeweest, het gaat ze allemaal wel zo goed af. Wie echter goed oplet ziet na het laatste nummer Sweet Goodbyes dat zangeres Jacqueline even volschiet. Nee, het optreden van Krezip was veel meer dan even een routineklusje, de meer dan stralende bandleden zijn weer even helemaal terug en of dit avontuur na de shows in de Ziggo Dome nog een staartje krijgt… de tijd zal het leren.
Miles Kane is bij velen bekend als “die andere” van The Last Shadow Puppets. Zijn kompaan Alex Turner is weer druk bezig met zijn Arctic Monkeys, maar ondertussen heeft Miles Kane zich als artiest ook al languit bewezen. De afgelopen jaren is hij al menigmaal op een festival en podium verschenen in ons kikkerlandje en vandaag staat Pinkpop op zijn tourschema. Miles Kane is een graag geziene gast op festivals en in de Brightlands-tent laat hij het publiek al snel een dansje wagen. Het is Britpop wat de klok slaat en deze muziekstijl is weinig vertegenwoordigd op deze editie van Pinkpop. Hierdoor is het vrij logisch dat liefhebbers van dit genre hun weg hebben gevonden naar de tent om deze coole dude aan het werk te zien. Samen met zijn band zet hij een sterke show neer, waarbij de kwaliteiten van drumster Victoria Smith niet ongenoemd mag blijven. Wat speelt zij een belangrijke rol binnen de band. Op de setlist prijken heel wat nummers van het recente Coup De Grace-album, maar ook blijkt de Donna Summer-cover Hot Stuff een schot in de roos. Wie echter deze grootmeester al vaker aan het werk heeft gezien weet ondertussen wel dat deze cover geen unicum betreft. Het publiek maalt er niet om en gaat lekker los. Ook mag zich duidelijk laten horen op de meezingers en wat is het fijn om schaamteloos Don’t Forget Who You Are mee te blèren. Even is de Britpop terug op deze jubileumeditie van Pinkpop en stiekem hopen velen dat die ene grote band die er in 2000 voor het laatst stond nog een keertje voorbij komt in Landgraaf…
Het vorige bezoek van Lenny Kravitz aan Pinkpop stamt alweer uit 2004. De Amerikaanse rocker heeft in die tussentijd niet stilgezeten. Zo bracht hij onlangs nog een nieuw album uit, maar velen staan al een tijdje in het voorste vak om vooral die klassiekers te horen. De show begint iets later dan op de planning staat, maar vanaf het begin van de show is elke klap raak. Pinkpop gaat terug in de tijd en krijgt een gitaarlesje van formaat. Lenny neemt diverse rockposes aan en perst alle bekende hits uit zijn gitaar. Wat is het dan ook heerlijk om Fly Away en American Woman weer te horen. De Amerikaan staat allereerst op een verhoging, maar al snel daalt hij af naar beneden zodat eenieder hem kan bewonderen. Hij is zeer beweeglijk en zoekt al snel de randen van het podium op, zoals een echte rockshow betaamt. Lenny wordt al jaren omringd door rasmuzikanten en samen vertolken ze de nummers waar velen zo reikhalzend naar hebben uitgekeken. Het is natuurlijk ook fijn opereren met een gitarist zoals Craig Ross en bassiste Gail Ann Dorsey in je gelederen. Er is dan ook geen vuiltje aan de lucht, het is puur genieten geblazen. Gaandeweg de set kan menig nummer van de zogenaamde greatest hits-setlist worden afgevinkt. Zo worden de ballads It Ain’t Over ‘Til It’s Over en Can’t Get You Off My Mind niet overgeslagen en gaat iedereen helemaal los op het alom bekende Are You Gonna Go My Way, maar ondertussen houdt de festivalbezoeker ook de tijd in de gaten. Zo ziet men dat de speeltijd er bijna opzit en eigenlijk die ene hele grote hit die hij praktisch altijd speelt nu echt moet gaan komen. Geïrriteerd moet Lenny Kravitz ons mededelen dat hij echt moet gaan stoppen en we naar het gewenste Let Love Rule kunnen fluiten. Als meneer nu netjes op tijd begonnen was had hij de Pinkpopweide nog èènmaal in extase kunnen brengen.
Even hadden we het idee dat Mark Ronson op Pinkpop alvast een mooi voorproefje zou komen brengen van zijn binnenkort te verschijnen album. De alom bekende producer en muzikant kent voldoende collega’s in het vak om een mooie band mee te vormen, maar daar zien we vandaag niets van. Mark Ronson is vandaag aanwezig in de vorm van een DJ-set, waarbij hij de Brightlands-tent en ver daarbuiten in vuur en vlam zet. Overal wordt er gedanst op de grote hits waar Mark Ronson de afgelopen jaren aan heeft meegewerkt. Het is natuurlijk onmogelijk om alle grote sterren naar Landgraaf te halen om van zich te laten horen, maar het was mooi geweest als er wel een soort van live-show te zien was waarbij een band deze nummers vertolkt. Het publiek maalt er niet om en hoort de grote hits aan. Er wordt gedanst op Nothing Breaks Like A Heart en Uptown Funk, volop meegezongen met “oudje” Valerie en het recente Shallow, bekend uit de film A Star Is Born. Wie dan ook even dacht dat Miley Cyrus en Lady Gaga voet zou zetten in Landgraaf of een andere grote superster mag blijven dromen.
In 1986 was Pinkpop nog een eendaags festival en kon je met een kaartje van vijfendertig gulden komen kijken naar dezelfde headliner die vandaag Pinkpop afsluit. The Cure is weer op tour en net zoals in 1986 en 2012 zullen ze het publiek trakteren op hun new-wave klanken. Uiteraard zijn Robert Smith en de zijnen in het zwart gehuld en vandaag begint de show van twee-en-half-uur met hetzelfde nummer als waarmee de band in 1986 begon: Shake Dog Shake. Vanaf de allereerste tonen blijkt alles perfect te zijn afgesteld. Hierdoor worden de toeschouwers meteen in de muzikale trip gezogen en mag men zich opmaken voor een inktzwart spektakel. Er zijn anno 2019 nog maar weinig acts in het genre op te noemen die zo groot zijn als The Cure. De muziek van The Cure is echter niet voor iedereen weggelegd, het is vrij concessieloos, you hate it or you love it. De neutrale festivalbezoeker kent natuurlijk wel een aantal grote hits van The Cure, maar wie deze wil horen moet even geduld hebben. Natuurlijk is het al lichtjes heupswingen op Just Like Heaven, maar het publiek laat zich voor het eerst echt luid horen op de introklanken van A Forest. The Cure heeft het anno 2019 nog steeds in zich om een perfect uitgevoerde set te spelen. Je zal ze niet snel op een foutje kunnen betrappen. Ook niet als ze in het toegift de gedroomde hits de revue laten passeren. Uiteraard mag Pinkpop zich opmaken voor Lullaby en Friday I’m In Love, maar de grote festivalweide in Landgraaf laat zich nog het meest gelden bij het allerlaatste nummer van de set: Boys Don’t Cry!
Met het optreden van The Cure is het nog niet gedaan in Landgraaf. Terwijl eigenlijk de lichten al uitgedaan zijn door Robert Smith mag niemand minder dan Armin van Buuren nogmaals alle registers opentrekken. De wereldberoemde DJ is naar Pinkpop gekomen om nog even de boel op stelten te komen zetten. Er wordt hard gewerkt op het hoofdpodium om alles in gereedheid te brengen, maar de DJ heeft wel zoveel spullen meegenomen waardoor de starttijd van de set wat vertraging oploopt, maar als het dancespektakel losbarst is iedereen wakker geschud. De beats schallen door de speakers en DJ staat met zijn armen wijd op het podium. Een gigantische lichtshow, een groot scherm, er is van alles uit de kast getrokken om er een gigantische productie van te maken. Al snel verwelkom de DJ zijn eerste special guest. Niemand minder dan Van Halen-zanger David Lee Roth komt het podium oplopen en dat kan maar één ding betekenen. Het publiek in Landgraaf mag losgaan op Jump en doet dat vol verve. Armin van Buuren zet tijdens dit optreden het veld in vuur en vlam met een flinke show met lasers en vuurwerk. Een groter contrast tussen The Cure en de show van Armin is bijna niet denkbaar. Het festivalpubliek smult er van en het lijkt ze maar niet hard genoeg te kunnen gaan. Armin verwelkomt nog meer vrienden op het podium, maar velen zijn nieuwsgierig naar de komst van zanger Marco Borsato en zangeres Davina Michelle. Deze komen in het voorlaatste nummer tevoorschijn en voor het eerst staat Marco Borsato op het podium van Pinkpop. Samen vertolken ze hun huidige hit Hoe Het Danst, waarna het duo weer de coulissen induikt. Voor een laatste maal mag de beroemde DJ er een plaatje tegenaan gooien en voor alle critici die zich hebben afgevraagd of hij wel op Pinkpop-waardig is heeft hij een duidelijke boodschap: Blah Blah Blah.
De tweede dag op Pinkpop eindigt dan ook veel later dan men normaal gesproken gewend is in Landgraaf, maar de afsluitende DJ heeft zijn verwachtingen meer dan waar gemaakt. Op de campings zullen de feesten nog wel eventjes doorgaan, maar terwijl wij ook het festivalterrein verlaten denken wij al terug aan de mooie optredens die we vandaag hebben mogen aanschouwen. De terugkeer van Krezip, de klassiekers van Lenny Kravitz en toch blijft dat melodietje van Boys Don’t Cry door onze hoofden spoken… Op naar dag drie!
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl

Kijk ook eens naar

Are you sure want to unlock this post?
Unlock left : 0
Are you sure want to cancel subscription?
-
00:00
00:00
Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00